![[Titolo]](Lo-supra.gif)
"La Ondo estas revuo mirinde aspektanta (dika!) kaj havanta vere gravajn kaj bezonatajn materialojn por iuj esperantistoj -- aktivaj kaj komencantaj... Kiom pala kaj tro kurtega aspektas kompare al øi la eldona¼o de UkrEA Helianto! Kiom pala kaj malaktivega estas la laboro de ukrainia esperantistaro!" -- skribis al ni Svitlana Pohorila el Ukrainio (vd. pø. 9).
Estus hipokrite diri, ke nin ne plezurigas laýdaj, gratulaj kaj bondeziraj leteroj, kiujn ni de temp' al tempo fragmente aperigas, tamen ni kun granda rezervemo traktas komparojn kun aliaj gazetoj.
Helianto estas informilo de la Ukrainia E-Asocio, kaj, kiel tia, øi adekvate respegulas la agadon de la asocio per informoj pri la okazintaj kaj okazontaj eventoj en la Ukrainia provinco de Esperantujo, per materialo pri la asocia aktivado, per oferto de libroj kaj gazetoj. Tiuaspekte Helianto estas pli sukcesa ol, ekzemple, Bulteno de REU.
Cetere, Helianto meritas gratulon pro la æiumonata aper-ritmo -- nur nemultaj asocioj sukcesas informi siajn membrojn æiumonate (Francio, Japanio, Koreio); kutime asociaj informiloj aperas unu fojon en du (Aýstralio, Æe¶io, Finnlando, Svedio, Usono) aý en tri monatoj (Aýstrio, Brazilo, Bulgario, Kanado).
La æefa tasko de la asociaj bultenoj estas informado de la membroj kaj kunordigo de la agado esperantista en la koncerna lando aý regiono. Æar tiuj informiloj ne celas alilandan publikon, parto da informoj en ili aperas nacilingve por membroj, kiuj ne estas aparte lego-spertaj; foje la asocioj, pro manko de informoj, eldonas numeron duoblan aý trioblan. Kelkaj malpli grandaj asocioj simple dissendas al la membroj neregulajn cirkulerojn. Tiaj bultenoj estas kutime ne abonataj, sed ricevataj kontraý la asocia kotizo, kaj tial ili havas modestan aspekton. Nur kelkaj el la asociaj gazetoj estas interesaj internacie -- elstara ekzemplo estas La Brita Esperantisto redaktata de Bill Auld mem.
La Ondo de Esperanto ekde la refondo en 1991 estis konceptata kiel internacia revuo kun speciala atento al la temaro soci-kultura en la rubrikoj Civilizo, Beletro kaj Biblioteko. Tial la movada rubriko Tra la mondo proponas informojn internacie gravajn, kaj Tra Ruslando nur malofte ampleksas pli ol unu paøon.
Do La Ondo -- sed ankoraý pli certe El Popola Æinio, Kontakto, La Gazeto, La Kancerkliniko, Literatura Foiro kaj Monato, kiuj atentas niajn movadon kaj komunumon malpli ol nia revuo -- prefere ne estu komparata al la asocia kaj regiona bultenaro.
Floru cent floroj!
Halina Gorecka
Fakte dum la semajno, kiam okazis Azia Kongreso, Esperanto estis furora temo de televido, radio, æiutagaj ¼urnaloj kaj gazetoj en Vjetnamio. Kaj tia furoro montriøas kiel klare perceptebla realo.
Vjetnamio estis la lando, kie nia lingvo havis sufiæe profundan bazon; dum la militperiodo Esperanto estis unu el konkretaj batalarmiloj por paco en tiu lando. Vjetnamaj esperantistoj eldonis dum tiu fatala periodo mirinde multegajn E-librojn kaj gazetojn, radiosendis per nia lingvo por alvoki la pacon al la mondo. Sed post la milito la lando fariøis preskaý izolita, æefe pro ekonomia kialo kaýzita de tiu terura milito.
Do por ordinaraj esperantistoj en Vjetnamio ankoraý estas malfacila afero vojaøi eksterlanden kaj øui internaciajn E-kongresojn.
Kaj en tia lando okazis la 2a Azia Kongreso laý la decido de KAEM (Komisiono pri Azia E-Movado de UEA) farita antaý 3 jaroj kun la kompreno de øia latenta bazo kaj kapablo.
LKK saøe kaj energie laboregis dum la jaroj kaj montris rimarkindan rikolton jam en la unua tago de la kongreso.
En la solena inaýguro partoprenis þtata vicprezidento kiel alta protektanto kaj faris paroladon sufiæe favoran al nia lingvo kaj øia movado, kaj la urbestro de Hanojo gratulis la kongreson per sia bonveniga saluto.
Æiuvespere estis televide elsendataj tiaj nova¼oj en la æefa tempo de nova¼o-programo. En gazetara konferenco, okazinta en la dua tago, partoprenis multaj ¼urnalistoj kaj montris grandan intereson pri la internacia lingvo.
Oni demandis pri la perspektivo de Esperanto kaj pri øia reala utileco kaj ankaý pri la konkurenca interrilato kun la angla lingvo ktp.
La 2a Azia Kongreso en Hanojo sukcesis ne nur je ekstera efiko sed ankaý el la vidpunkto de kongresa enhavo -- partoprenis æ. 460 homoj el 16 landoj. Tio signifas, ke preskaý el æiuj partoj de azia kontinento partoprenis esperantistoj kaj el kelkaj foraj eýropaj landoj. La simpozioj pri la æefa kongresa temo "Kunlaboro por paco, stabileco kaj disvolviøo" æiam viglis kun multe da partoprenantoj, kaj 11 fakaj kunsidoj kaj prelegoj ankaý estis æiam plenaj de energioj de kongresanoj. LKK invitis al la nacia vespero la þtatan altnivelan artoteamon por prezenti tradician muzikon kaj dancon, kiuj vere mirigis la kongresanojn, kiuj ankoraý ne havis sperton mem spekti la unikan kaj mirindan vjetnaman kulturon.
Vjetnamaj esperantistoj, longe izolitaj en internaciaj renkontiøoj, montris grandajn favoron kaj afablon al eksterlandaj gastoj, kiuj danke al tio povis plene øui la amikecon kaj solidarecon kun gastigantaj landanoj.
La dua Azia Kongreso, okazinta en Hanojo, post la unua en Þan¶ajo, fariøis bela tradicio en nia movado, kaj oni konstatis, ke regiona kongreso utilas por æiuj esperantistoj en la mondo, æar per relative malgranda elspezo de mono kaj tempo oni povas øui plenan internacian etoson, kiun provizis antaýe nur la Universala Kongreso.
Puramo Chong
prezidanto de KAEM
Antaýe oni planis la kongreson por urbo Zánka, rekte æe Balatono, sed lastmomente la urbo estis þanøita al Veszprém, kaj pri tio neniu bedaýris. La organizantoj ofertis bonegan kongresejon kun multaj salon(et)oj, æambro kun 25 komputiloj kaj konstanta ret-konekto, danchalo, koncertejo k.m.a. Memzorgantoj havis eblecon tendumi en la vasta korto de la kongresejo.
La programo konsistis, kiel kutime, el multaj prelegoj, lecionoj, kursoj kaj praktikumoj. Grupo el Æuvaþio (respubliko en Ruslando, apud Volgo) okazigis mallongan Lingvan Festivalon.
Æies intereson vokis la suneklipso (11 aýg). En Hungario la eklipso estis 100-procenta kaj sufiæe longa -- pli ol duminuta. Post øi oni þercis ke "sekva IJK okazos en 2083 æar ekde nun la suneklipso estas la nepra parto de kongresa programo".
Okazis tuttaga ekskurso en Budapeþto. Por transporti la partoprenantojn tien-reen organizantoj mendis specialan trajnon.
Dum la ekskurso okazis, interalie, reinaýguro de monumento Zamenhof en la Esperanto-parko de Budapeþto kaj vizito de la parlamentejo.
Vespere tradicie okazis distraj aranøoj (vesperoj Nacia, Interkona kaj Internacia) kaj koncertoj. Koncertis JoMo & Liberecanoj, hungarlingva grupo Block. Realiøis revo de multaj gejunuloj (ankaý de la aýtoro de tiu æi artikoleto): unuafoje post pli ol dekjara paýzo denove koncertis la grupo Amplifiki en la origina konsisto. Kiel asertis la æiutaga kongresa ¼urnalo Informus', dum kaj post la koncerto okazis "dekoj da svenoj, precipe inaj".
En la kongreso okazis reelekto de la Estraro de TEJO (pri øi legu æi-sube). IJK-56 okazos en Honkongo somere 2000.
Grigorij Arosjev
TEJO-estrarano
pri Landa Agado kaj Seminarioj
La nova prezidanto Sjoerd Bosga estas la sola estrarano, kiu membris ankaý en la antaýa Estraro. La nova Estraro gvidos la junularan sekcion de UEA øis la IJK en 2001.
Krom elekti la Estraron, la Komitato de TEJO akceptis en Veszprém ankaý la aliøpeton de Honkonga Junulara Esperanto-Asocio (HKJEA). Sekve TEJO nun havas 41 landajn sekciojn kaj 2 fakajn sekciojn.
Aliøpeton prezentis ankaý Esperantista Junulara Organizo de Respubliko Serba, sed la Komitato ne trovis la aferon matura por decido.
GK UEA
Starigante la demandon "Tutmondiøo: þancoj por paco?", via kongreso enfokusigas du aktualajn aspektojn de la homa kunpensado kaj kunagado. Unue, temas pri la eterna problemo de æiuj civilizacioj -- kiel certigi la pacon; due, temas pri reganta socia evoluo fine de la 20a jarcento, nome tutmondiøo. Pro tio, ke paco, evoluo, kaj demokratio formas nedisigeblan triangulon, necesas konsideri, kiel demokratio rilatas al tutmondiøo, kaj kiel tutmondiøo influas la socian evoluon øenerale kaj precipe la kulturan evoluon.
Kiel sian mision Unesko alprenis la celon, "konstrui la defendojn de la paco" en la mensoj de æiuj homoj. Øuste tial, nia Organizo direktas sian agadon al la konstruado de kulturo de la paco. Tiucele ni fondis la projekton LINGUAPAX, kun la devizo "Paco per la lingvoj". Per plurlingva edukado kaj la subteno de lingva kaj kultura diverseco, øi celas fortigi la kredon kaj volon je paco inter la lernantoj.
Interparolante, homoj lernas kompreni unu la alian kaj praktiki la moralan solidarecon, sur kiu baziøas æiu vera integriøo. En tia aliro efektive kuniøas la idealoj de D-ro Esperanto kaj tiuj de Unesko. Ni dividas vizion pri vera tutmondeco, preter la tre limigita tutmondiøo ekonomia de la merkatoj. Niajn esperojn pri la estiøo de tutmonda homa komunumo ni bazas sur la plej altaj valoroj de la homa kulturo, tiu transcenda elmontro de la homa spirito. Pro tio, ke kulturon oni esprimas unuavice lingve, interkompreniøo per la reciproka studado de lingvoj daýre konsidereblas kiel unu el la plej bonaj rimedoj por kunkonstrui kulturon de la paco.
Ni renovigu niajn strebojn por certigi, ke la tutmondiøo inkluzivu ankaý tiun æi dimension: senkondiæan respekton al kultura kaj lingva diverseco. Se ni sukcesos æi-rilate, tio siavice naskos novajn þancojn por plifortigi la pacon kaj plibonigi homajn vivojn.
Mi deziras al vi sukceson en æi tiu lasta kongreso de la jarcento, kaj atendas kun intereso la raporton pri viaj diskutoj.
Federico Mayor
La intencoj malantaý tiu propono el Niøerio estas evidente krimaj. La Centra Oficejo okupiøas nun intense pri la afero klopodante malkovri, kiel la sendinto(j) havigis la Jarlibron. Tiucele æiuj, kiuj ricevis tian leteron, estas petataj sendi øin, kune kun la koverto, al la Centra Oficejo de UEA.
Ankaý pri aliaj leteroj kun komercaj proponoj aý peto pri monhelpo estas konsilinde unue konsulti la Centran Oficejon, eæ kiam la petoj je unua vido þajnas sinceraj kaj subtenindaj.
La Delegita Reto estas servo nur por la membroj de UEA. Delegitoj rajtas ignori æiujn leterojn, kiuj ne estas skribitaj en Esperanto aý/kaj kiuj ne estas provizitaj per la membromarko de UEA.
Osmo Buller
Øenerala Direktoro de UEA
Kvankam ambaý prelegoj temis pri malfacilaj gramatikaj demandoj, la intereso de la kongresanoj estis intensa, pri kio atestis kaj la granda nombro de alvenintoj kaj la diskutoj post la du prezentoj.
La alia apero de la akademio estis laý pli kutimaj formoj: prezento de la æeestantaj akademianoj (æi-jare dek kvin) kaj prezento de iuj aktualaj temoj, post kio sekvis demandoj kaj respondoj.
Spomenka Þtimec parolis pri la planata kolokvo de la akademio en 2001, tuj post la Zagreba kongreso. Øi okazos kunlabore kun la Kroata Akademio de Sciencoj kaj Artoj. Stefan Maul prezentis unuan raporton pri la aktivado de la nove fondita lingva konsultejo de la akademio. Carlo Minnaja faris prelegeton pri la historio de la akademio, kaj kun bedaýro konstatis ke mankas kaj historio de la esperanta literaturo, kaj de la akademio mem. Li elokvente memorigis nin pri kelkaj elstaraj iamaj membroj de la akademio, nome Clelia Conterno Guglielminetti (1915--1984; membro ekde 1964) kaj Carl Støp-Bowitz (1913--1997; membro ekde 1949).
Sekvis multaj demandoj de la alvenintaj kongresanoj kaj respondoj de la akademianoj.
Christer Kiselman
Krom la internaj laborkunsidoj de SAT, kunveno de ties fakaj frakcioj kaj tradicia jarkunveno de TANEF (naturamikoj) dum la SAT-kongreso estis riæaj ankaý kaj faka, kaj distra programoj. El la faka ni nomu almenaý la prelegon de multjara kaj sperta sindikata funkciulo Pavel Ruziæka, kiu estis prezentita en la æe¶a (kun traduko de L.Kareþová kaj P.Chrdle), kiun sekvis riæa diskuto.
Krom tiu ununura tradukita interveno æiuj ceteraj jam okazis en Esperanto: S.Chrdlová (CZ) prezentis banlokan tradicion en Karlovy Vary, L.Kareþová (CZ) prezentis siajn spertojn de laboro kun mense handikapitaj plenkreskuloj, I.Peyraut (FR) prezentis longan lukton de sendokumentuloj en Francio, G.R. Ledon (BR) alproksimigis al la aýskultantoj aktualajn faktojn el ekonomikaj kaj socipolitikaj karakteroj, J.-L.Tortel traktis la okcitanan lingvon kaj epokon de trobadoroj en Francio, Alex Karkovsky (RU/US) memorigis en sia kontribuo unikan blindan mondvojaøanton, verkiston kaj instruiston V.Jeroþenko. K.Enderby (AU) okupiøis en sia prelego pri la demando, æu eæ murdisto meritas ricevi justecon kaj æu la socio povas toleri tion montrante je ekzemplo, ke tiu þajne simpla demando fariøas en praktiko ege komplika. V.Hasala ne nur prelegis pri Esperanto en poþto kaj filatelo, sed krome gvidis dumkongrese filatelan giæeton.
Sed la kongreso ne konsistis nur el fakaj prelegoj. Dum la tuttaga ekskurso kelkaj vizitis Pragon, aliaj la ceterajn famajn okcidentbohemiajn banlokojn (Frantiþkovy Lázne kaj Mariánské Lázne) kaj la kastelon Loket, dum la tria grupo de kuraøuloj pilgrimis al la kastelo Loket piede kaj plej bone konatiøis kun la belega pejzaøo. Dum duontagaj ekskursoj oni ekkonis Jáchymov (ne nur ties riæan mezepokan historion kaj banlokan centron, sed ankaý la muzeon de la stalinisma koncentrejo), Kláþterec nad Ohrí kun ties kastelo, sed ankaý la plej grandan akvotoboganon en Æe¶io kaj nelaste la promenekskurso gvidis ilin tra la kongresurbo Karlovy Vary.
Ankaý la kultura programo estis bunta: la muzika vespero konsistis de du partoj: dum la unua prezentiøis kiel komponisto, pianisto kaj kantisto Elena Pu¶ova kun sia gasto Galina Staneþnikova (ambaý RU), dum la dua parto brile plenumis operajn kaj operetajn ariojn Katerina Kudlíková kaj Miroslav Smyæka (ambaý CZ) estante pianakompanataj de E.Pu¶ova. Dum folklora adiaýa vespero oni povis øui kantojn kaj dancojn de sakfluta ensemblo de Domazlice.
La kontenteco, kiu brilis de la partoprenantoj dum la adiaýiøo estis la plej bona aprezo por la organiza skipo, kiu diligente kaj sukcese laboris por la kongreso kaj al kiuj la Plenum-Komitato de SAT volas publike danki. Temis pri P.Chrdle, S.Chrdlová, L.Kareþová, J. Melichárková, A.Klementová, M.Bloudek, J.Krupka kaj Z.Pluhar.
Kreþimir Barkoviæ
øenerala sekretario de SAT
Povas peti subvencion Esperantaj bibliotekoj ne subtenataj de þtata, urba aý alia publika instanco. La subvencipetoj devas esti faritaj en formo de listo de dezirataj libroj. Diskoj, kasedoj k.a. ne-libraj varoj ne estas subvencieblaj. Se la peto estos akceptita, la koncerna biblioteko ricevos librojn por la valoro de la subvencio.
La subvencipetoj devas atingi la Centran Oficejon de UEA øis la 15-a de oktobro 1999.
GK UEA
La kongreso kaýzis interesiøon en Gliwice. La malfermon partoprenis la loka episkopo kaj urbaj aýtoritatoj.
La Ekumena Kongreso estas komuna aranøo, kiun prizorgis pastro Adolf Burkhardt (Kristana Esperantista Ligo Internacia, KELI), Sac. Bernhard Eichkorn (Internacia Katolika Unuiøo Esperantista, IKUE) kaj Stanislav Mandrak (Pola E-Asocio). Venis multaj funkciuloj de tiuj asocioj, ankaý redaktoroj de Radio Vatikano, E-redakcio de Pola Radio kaj Dia Regno.
Dum la kongreso æiutage okazis Sanktaj mesoj en Esperanto, ekumena diservo, grekkatolika Sankta meso, diservoj por KELI-anoj, prelegoj, artaj programoj, i.a. ankaý poezia programo.
Venont-jare okazos apartaj kongresoj de KELI kaj IKUE. En la Jubilea jaro 2000 multaj aranøoj okazos en Italio, kaj dum la UK en Tel-Avio oni havos þancon viziti multajn gravajn kristanajn lokojn.
Boguslav Sobol
En la labora programo oni pritraktis la agadon de Asocio de Esperantistoj Handikapuloj (AEH) kaj IKEH dum la pasinta periodo kaj la planon por la sekva. Kiel sukcesa estis taksita la agado de la estraro de AEH, æefe la regula eldonado de Informilo kaj Antaýen kaj ilia enhavo, semajnaj E-kursoj ligitaj kun kuraca kaj refortiga restado en banloko Skokovy en la naturparko Æe¶a paradizo kaj regulaj semajnfinaj kursoj.
Inter la prelegoj estis "AHE kaj la Strategia Forumo" (Inø. Krob), "Politiko favore al germanaj handikapuloj post la registara þanøo en Germanio" (K.Langer), "Dresado de hundo por helpo al handikapuloj" (P.Zemanová kun demonstro de sia hundo), "Asocio de handikapuloj en Æe¶a Respubliko" (prof. J.Mráz), "Pasporta servo en praktiko" (N.Blonstein) k.a.
En la kultura programo la partoprenantojn øojigis esperantigitaj kantoj kaj oper-arioj (operkantisto M.Smyæka kun pianakompano de P.Piskaæova), vespera promeno tra la malnova urboparto de Pardubice (M.Kajzrlik), amuza rakontado pri duonjara vizito en Kanado (K.Vala), ekskurso al proksima kuracloko Bohdaneæ (Inø. J.Hron) kaj adiaýa vesperkunveno kun rakontado de E-historietoj, deklamado de poemoj kaj kantado en Esperanto kun akompano de gitara duo.
Josef Hron
Kion mi trovis en Bulgario? Mi trovis amaseton da entuziasmaj esperantistoj, kiuj bone parolas la lingvon kaj sopiras al situacio en kiu oni rekomencos disvastigi Esperanton.
En la momento ankoraý diketa tavolo de roso kovras la bulgaran grundon. Temas pri la juraj-administraj problemoj por savi kiom eble plej multe el la antaýaj poseda¼oj (klubejoj, domoj, entreprenoj) en la tajfuno de la privatigoj kaj de la redono de konstrua¼oj al la posedintoj en la 1940aj jaroj. Pri tio æefe laboras la estraro de BEA sub la lerta gvidado de Petar Todorov, kiu esperas fini æi tiun fazon dum la venonta jaro.
Estas evidente ke ne restas multe da tempo kaj da energio por la centra estraro por antaýenigi la veran laboron por Esperanto, kiu restas sur la þultroj de agemaj lokaj kluboj.
Tamen la voæoj de bulgaraj esperantistoj, kiuj pelas al tiu direkto, iøas æiam pli fortaj, kaj eble baldaý ree elvaporiøos la roso kaj ekfloros rozoj (poresperantaj agadoj) en Bulgario.
Mi konstatis, ankaý en interparoloj kun la urbestro de Vraca, ke la soifo je internaciaj kontaktoj restas granda. Malgraý la formala falo de politikaj muroj aliaj ekonomiaj (multe pli malfacile venkeblaj) muroj ekestas, kaj pro tio Esperanto havas sian rolon por ludi en Bulgarujo. Æu baldaý oni sukcesos aranøi tie internacian kunvenon por sudeýropaj esperantistoj por relaæi la kunlaboron inter ili? Jen granda defio kaj por UEA kaj por la bulgara movado.
Mi forgesis danki la organizantojn de la kongreso, kiuj modele plenumis sian laboron, kaj la æirkaý ducent delegitojn, kiuj pacience eltenis unu tagon plenan je debatoj.
Renato Corsetti
D-ro Giorgio Silfer prelegis, montris vidbendojn kaj diskutis kun la æeestantoj pri la temo "La esperanto-teatro".
Kelkaj verkoj, kiel tiuj de Baghy, Szathmári kaj aliaj pruvas, ke nia teatro povas esti bona spegulo pri nia mikrosocio, precipe el satira vidpunkto. Estas probable maturaj la tempoj, por ke pri Esperantio oni parolu ne nur satire. Giorgio Silfer mem planas verki dramon, provizore titolitan "La familio de Antono Speri", kie prezenti la realon de la tipa E-familio vivanta en la (nun ekssocialisma) mondo. Tie aperus kelkaj interesaj trajtoj, de la transnaciema homo kiu finfine estas nur "diversulo". La Literatura Tago vidis la æeeston de pli ol tridek hungaraj intelektuloj, inkluzive de kelkaj studentinoj de la E-fako.
La aranøo disvolviøis ankaý danke al la financa subteno de la Pakto por la Esperanta Civito.
HeKo
Delegacio de la Senato havis renkonton kun la Sanmarina instruministro, d-ro Sante Canducci, kaj kun li diskutis la juran statuson, kiun la akademio estonte havu en sia hejmlando.
Kvankam SUS-21 okazis nur kelkajn semajnojn post AIS-IKU en Berlino, la docentoj kaj profesoroj prezentis novan klerigan programon, kun kursoj kaj prelegoj pri la astronomia esploro de la Lakta Vojo, pri "perloj de la nombroteorio", la rolo de la virinoj, pri Sigmund Freud kaj aliaj temoj.
SUS-22 okazos pentekoste 2000 en æe¶a urbo Hradec Kralove. Pro ties situo øi prezentos al æiuj sciemuloj precipe el centra Eýropo bonegan okazon studi, kleriøi, diskuti, øui kadran programon kaj simple flari universitatan aeron en Esperanto. Informojn donas kaj aliøojn akceptas Senata Sekretario de AIS ADoc. Joanna Lewoc:
Adreso: Karl-Schwarzschild-Weg 6/317, DE-37077 Göttingen, Germanio.
Rete: blewo1@hrz.uni-paderborn.de
Reinhard Fössmeier
informofico de AIS
Kiel decidite en UK-83 (Montpeliero), provizora komitato, formita el Katinjo Fetes-Tösegi (AT) kaj Umberto Broccatelli (IT), pretigis la kunvenojn de EEU en la Berlina UK. Dum du nepublikaj kunvenoj reprezentantoj de eýrop-uniaj landaj asocioj priparolis la situacion de EEU, elektis novan trihoman estraron kaj difinis la gvidliniojn por la venonta agado.
5 aýg okazis la publika kunveno de EEU, kiun æeestis æ. 60 personoj, kiuj vigle debatis.
La ¼us elektita estraro (Trojko) prezentis sin: Umberto Broccatelli (IT), prezidanto, Katinjo Fetes-Tösegi (AT), sekretariino, kaj Hans Ten Hagen (NL), kasisto. Æeestis reprezentantoj de 12 landaj asocioj, kiuj aliøis al EEU. Helena E-Asocio (Grekio) ne povis sendi reprezentanton, sed esprimis letere sian aliøon. Du asocioj, la brita kaj la dana, tute ne æeestis.
Hans Erasmus raportis pri la laboro de la t.n. Brusela Laborgrupo (Laborgrupo pri la Lingvoproblemo en Eýropo), kiu agas sendepende sed kunlabore kun EEU, kaj pri la projektoj "Neighbour" kaj "Relais".
Oni substrekis la neceson de aktiva apogo, kaj labora kaj financa, fare de la landaj asocioj, kaj la eblon kaj dezirindecon ke eýropaj E-asocioj ekster EU aliøu kiel "observantoj". Estis anoncita konstanta informado pri EEU pere de la bultenoj de la landaj asocioj, per interreto kaj per informfolioj rekte sendotaj al "subtenantoj".
Broccatelli asertis, ke la sola vera þanco por Esperanto estas evoluo de EU al vera Federacio (multnacia demokrata þtato). Ties internan problemon de lingva komunikado povos solvi Esperanto, se la esperantistoj kapablos aýdigi sian voæon.
Umberto Broccatelli
(Interredaktore, aperonta en l'esperanto. 1999: 7)
La filmo baziøas æefe sur intervjuoj kun gekongresanoj el diversaj landoj. Øi montras ankaý scenojn el la abunda programo de la UK, ekde koridoraj babiloj tra kunsidoj de la UEA-komitato øis artaj aranøoj. Ne-esperantista spektanto ricevas bonan bildon pri la tutmondeco kaj bunteco de la movado kaj kulturo de la vivanta lingvo Esperanto. Por tiu celo la ne-movada firmao Forus Productions trafe elektis øuste Universalan Kongreson kiel la medion de la filmo.
La franclingva originalo daýras 25 minutojn kaj haveblas æe UFE (FRF 135). Laý mendo de UEA estis eldonita internacia versio, kun kelkaj aldonaj scenoj. En øi la nacilingvaj paroloj estas dublitaj en Esperanto. La 28-minuta E-versio estas havebla æe UEA por EUR 24,60 (plus imposto 17,5% en EU).
GK UEA
Raýmismo praktikus tute alispecan reagon. En tiu æi okazo, krom per la reto mem, valorus leteri al la redakcioj de gazetoj aý interveni en radioelsendoj malfermaj al la publiko pli-malpli tiel:
Mi opinias ke la kampanjo lanæita de la itala registaro estas senutila por mi kaj aliaj, en eta avangardo kiu de jaroj jam uzas la elektronikan poþton, danke al esperanto. Fakte mi konscias ke, danke al esperanto, mi eniris en la cibernetikan mondon multe pli frue ol la averaøa italo. Kaj multe malpli koste. Se vi volas scii pli, jen mia (ret)adreso.Tia estas raýme orientita informado (kaj disvastigado) pri esperanto.
HeKo
Redakciano Tadeusz Matulewicz -- eksa esperantisto -- transdonis la informon de la æefredaktoro, ke la rubriko vivos øis tiam, øis kiam æiuj olþtinaj esperantistoj prezentiøos en øi.
Tial la E-anguleto, bedaýrinde, ne øisvivos la jarfinon, æar nur 40 esperantistoj estas en la ducent-mil-loøanta urbo Olsztyn.
Marian Zdankowski
Unu el la plej prestiøaj literaturaj gazetoj en Bulgario Literaturen Vestnik sur tuta grandformata paøo aperigis intervjuon kun la æefredaktoro de Literatura Foiro Ljubomir Trifonæovski okaze de la 30-jariøo de la revuo. (HeKo)
En 1998-99 delegacio de francaj esperantistoj havis 16 kunvenojn kun politikistoj; la E-delegacion akceptis æiuj oficialaj partioj; publike favoris la verduloj k komunistoj. (Franca Esperantisto)
3 jul en distrikto Berlin-Neukölln lokaj e-istoj kun la distrikta urbestro inaýguris memortabulon sur la Esperantoplaco æe Zamenhof-kverko. (Heroldo de Esperanto)
La E-ekspozicio de E-Asocio de Finnlando kadre de tagoj de la malnova literaturo en Vammala bone sukcesis. (Esperantolehti)
Michel Dechy, la patro de la juna stelo de tenisludado Nathalie Dechy (Francio), entuziasmiøis pri E-to k entreprenis informkampanjon, precipe en la sportista medio. (Franca Esperantisto)
La Estraro de Svisa E-Societo decidis monpremii la grupon aý membron, kiu pendigos je la oktobra Ago-tago plej multe da afiþoj, pretigitaj de la laborgrupo pri informado de SES; SES havas nun 170 membrojn. (SES Informas)
Organizita de Kultura Asocio Esperantista, kunlabore kun la Universitato Autonoma de Barcelona en Bellaterra, 19 okt komenciøos trimonata E-kurso en la aýlo de Ekonomikaj Sciencoj; al æiu fininto de la kurso la Universitato asignos tri kreditojn de libera elekto. (Interredaktore)
La jarkunvenon de Internacia Scienca Asocio Esperantlingva (ISAE) okazis en 2 partoj kadre de la Berlina UK; laý la kasraporto ISAE havas 151 membrojn; aperis la 50a volumo de Scienca revuo. (SES Informas)
La muzika Kolekto-2000 de Vinilkosmo pliriæiøis per la 6a k 7a K-diskoj post la eldono de Þako de Porkoj (Argentino) k Masko de Kajto (Nederlando). (Vinilkosmo)
Adreso: RU-428000, Æeboksari, ab. ja. 189, Ruslando
Telefono: 8352 665908 (A. Blinov)
Rete: esperant@chtts.ru
Aleksandr Blinov
prezidanto de OK de REK
Konstantin Vi¶rov
La koncerto estis dediæita al la antaýnelonge forpasinta Barbara Cvetkova. Pri þia vivo rakontis la filino Valeria; esperantistoj kantis originalajn kantojn kaj tradukitajn al Esperanto rusajn romancojn. Kelkaj personoj enskribiøis al Esperanto-kurso.
Nikolao Gudskov
La 8an de marto ni kunvenis en la nova ejo, kaj nia kluba vivo vigliøis. Tie tuj komenciøis E-kurso, kiu finiøis en aýgusto. Valentina Spicina ekzamenis kaj alklubigis 6 junajn verdulojn, kiuj, ni esperas, restos en la klubo.
Krome, æi-jare ni organizis someran tendaron Intermondo-2.
Tatjana Vtorova
Tiuj eventoj koincidis kun milita eksceso en Dagestano, kiun komencis kontraý fremdlanda mono muzulmanaj ekstremistoj. Certe, la milito unuavice estas kaýzita de soci-ekonomiaj kondiæoj, æar pli ol 80% da vira loøantaro en la aktiva aøo ne havas konstantan laboron, kaj facile subiøas al alvokoj de naciaj, religiaj kaj aliaj agitantoj. Eble la militon provokis la malsaøa politiko de ruslandaj gvidoroj, kiuj ne sciis pace solvi en Æeæenio problemojn de la islama ekstremismo kaj -- plej grave -- prezenti realigeblajn sociajn programojn por diversaj regionoj de la Norda Kaýkazo. Æeæenaj ekstremistoj uzas la ambiguan statuson de Æeæenio -- unuflanke sendependa lando, aliflanke ruslanda aýtonoma regiono -- sed nek ilia strebo "islamigi" la tutan Kaýkazon, nek iliaj rimedoj povas trovi komprenon inter normalaj homoj.
Bedaýrinde, la þtato devas nun respondi per sufiæe rigoraj metodoj, kiuj tuþas æiun. Kvankam iuj metodoj þajnas neadekvataj (ekzemple, totala kontrolo de aliurbanoj en Moskvo, trarigardo de æiuj oficejoj, deponejoj k. s. por trovi eksplodmaterialon kaj preventi novajn eksplodojn sen apartaj sankcioj de juøistoj) la vivo en Moskvo restas trankvila. Observeblas nek paniko, nek naciismaj kaj kontraýkaýkazanaj ekscesoj, kvankam certaj politikistoj þatus tion. Intertempe oni informis, ke inter teroristoj estis ne nur æeæenoj, kaýkazanoj kaj muzulmanoj, sed plimulto estis slavoj... Teroro estas la plej kruela el æiuj krimoj, kaj la krimo ne havas nacian aý religian apartenon. Se io estas nun en la mondo vere sennacia, tio, bedaýrinde, estas krimo.
Moskvanoj trankvile reagas al la nunaj necesaj paþoj de la þtato kaj øojas, ke øi estas sufiæe saøa por ne enkonduki eksterordinaran aý militan statuson en la Ruslanda æefurbo. La vivo spite al provokoj devas esti normala, kaj øi restas tia. Æio -- trafiko, entreprenoj, vendejoj, oficejoj -- funkcias normale; pli da laboro ol ordinare havas nur la polico. Ankaý sociaj organizoj kaj ¼urnalistoj, kiuj okupiøas pri la protekto de la homaj rajtoj, fariøis pli aktivaj -- æar kiam polico aktivas, necesas ke la socio same aktive kontrolu øin. Se oni ne scius, kiaj tragedioj ¼us okazis, oni ne rimarkus þanøojn en la vivo de la urbo.
Tio aparte gravas, æar la parlamenta balotado proksimas. La balotado devos montri la veran humoron de la loøantaro, kaj sendepende de la rezulto videblas nun bone, ke ekstremismaj partioj kaj politikistoj apenaý ricevos multe da voæoj. La popolo povas havi malsamajn simpatiojn, sed øi ne estas sangavida. Ni esperu, ke neniuj provokaj krimoj faros tion.
... Teroristoj en Hispanio mem finfine komprenis, ke perforto kaj kruelo ne helpos al ili atingi la celon. Kaj la þtato trovis manieron estingi la teroron. Ni esperu, ke Ruslando uzos la hispanan sperton, kaj la eksploda teroro finiøos same rapide kiel øi aperis. Kaj ne renaskiøos kompense en aliuj landoj. Nur la viktimoj æiam memorigos pri ties danøero.
Nikolao Gudskov (Moskva delegito de UEA)
Ankaý mi tre miris, ke en la plej granda lando de nia tero, kun forta kaj tre vigla movado neniam okazis Universala Kongreso. Æu vi scias respondon?
Dieter Rooke (Svislando)
La sekvan tagon, la 11an de aýgusto, 15 minutojn post la suneklipso mi ekokupiøis pri la lingva enigmo en la julia Ondo kaj tuj facile solvis øin.
La Ondo estas revuo mirinde aspektanta (dika!) kaj havanta vere gravajn kaj bezonatajn materialojn por æiuj esperantistoj -- aktivaj kaj komencantaj. La Ondo estas interesega por æiuj kijivanoj. Mi konigis øin al esperantistoj el Ruslando, Japanio kaj aliaj landoj, kiuj vizitis Kijivon æi-somere -- ili estis vere interesitaj.
Via revuo estas speciale interesa por mi pro:
Mi estas certa, ke æiu vera esperantisto øuas La Ondon. Ukrainoj nepre ekpensos, kion ni faru, ke ankaý en nia lando aperu similaj homoj, similaj agoj, similaj rezultoj.
Svitlana Pohorila (Ukrainio)
Dank' al Donald Broadribb, Alico venis ankaý en Esperantujon. Sezonoj ¼us aperigis Alicon en Mirlando en la libroserio Mondliteraturo, elsarkinte la erarojn de la unua amatora eldono (Aýstralio, 1996), kun kolora kovrilo de Maþa Ba¼enova kaj ilustra¼oj de John Tenniel.
Gustumu la unuan æapitron kaj, se øi plaæas al vi, mendu la tutan libron æe La Ondo.
Do þi konsideradis, en sia menso (laýeble, æar la varmo donis al þi senton de dormemo kaj stulteco), æu la plezuro de preparo de lekanteto-æeno valorus la penon leviøi kaj pluki la lekantetojn, kiam subite blanka kuniklo kun palruøaj okuloj kuris tre proksime al þi.
Tio ne estis vere rimarkinda; kaj Alico ne opiniis ke estas tre malkutime kiam þi aýdis la Kuniklon diri al si: "Ve! Ve! Mi malfruos!" (poste, kiam þi pripensis la aferon, þi opiniis ke tio ja estis mirinda, sed kiam øi okazis æio þajnis tute natura); sed kiam la Kuniklo eæ prenis horloøeton el la poþo de sia veþto, kaj rigardis øin, kaj poste plu kuris, Alico surpiediøis, æar þi ekpensis ke neniam antaýe þi vidis kuniklon kun veþtopoþo, aý kun horloøeto kiun øi povas preni el la poþo, kaj, plena de scivolo, þi kuris trans la kampon sekvante øin, kaj sukcesis øustatempe vidi øin salti en grandan kuniklotruon sub la heøo.
Post momento Alico sekvis øin en la truon, kaj ne eæ unufoje pripensis kiel þi reeliros.
La kuniklotruo iris kelkan distancon rekte kiel tunelo, sed poste eksubeniris, tiom subite ke Alico ne havis momenton en kiu pensi pri haltigi sin antaý ol þi trovis sin falanta en io, kio aspektis tre profunda puto.
Aý la puto estis tre profunda, aý þi falis tre malrapide, æar þi havis multan tempon dum þi falis por æirkaýrigardi, kaj por demandi al si kio poste okazos. Unue, þi provis malsupren rigardi por vidi al kio þi falas, sed estis tro obskure kaj þi povis vidi nenion: post tio þi rigardis la flankojn de la puto, kaj rimarkis ke ili estas plenaj de þrankoj kaj librobretoj; tie kaj tie þi vidis mapojn kaj bildojn pendantajn de kejloj. Þi prenis poton de unu el la bretoj dum þi pasis: la etiketo diris "ORANØA MARMELADO", sed æagrenate þi trovis øin malplena: þi ne volis faligi la poton, timante ke tio eble mortigus iun sube, do þi pene metis øin en unu el la þrankoj dum þi falpasis øin.
"Nu! -- pensis Alico, -- post tia falo, min tute ne øenos fali suben sur la þtuparo! Kiom brava oni kredos min æehejme! Mi eæ ne plendus se mi falus de la supro de la domo!" (Verþajne tio ja estis vera.)
Suben, suben, suben. Æu la falo neniam æesos?
"Kiom da kilometroj mi falis øis nun? -- þi diris pervoæe. -- Sendube mi proksimiøas al la centro de la tero. Mi kalkulu: tio signifus ke mi falis sep mil kilometrojn, mi kredas... (æar sciu ke Alico lernis plurajn faktojn tiajn en siaj lecionoj en la lernejæambro, kaj kvankam nun ne estis tre bona oportuno paradi þian scion, æar neniu æeestis por aýskulti þin, tamen estis bona ekzerco memori øin) ... jes, jen proksimume la øusta distanco -- sed, kiun Latitudon aý Longitudon mi atingis?" (Alico tute ne sciis kio estas Latitudo, nek Longitudo, sed þi opiniis ke ili estas tre elegantaj vortoj.)
Baldaý þi rekomencis paroli. «Æu eble mi falos rekte tra la teron? Kiom kurioze estos, eliri inter homoj kiuj marþas kapsube! La Antipatioj, mi kredas... (þin iom feliæigis ke neniu aýskultas nun, æar tio tute ne sonis la øusta vorto) ... sed mi devos demandi al ili pri la nomo de la lando, sciu. "Pardonu, S-ino, æu mi estas en Nov-Zelando aý en Aýstralio?" (kaj þi provis riverenci dum þi falis -- imagu, riverenci falante tra la aero! Æu vi kredas ke vi kapablus?) Kaj kia stulta knabineto þi opinios min pro tia demando! Ne, tute ne taýgos demandi: eble mi vidos la nomon sur afiþo ie.»
Suben, suben, suben. Nenio alia estis farebla, do Alico baldaý rekomencis paroli. "Dina vere demandos al si kie mi estas hodiaý vespere, mi kredas! (Dina estis la kato.) Mi esperas ke ili memoros þian teleron da lakto je þia vespermanøo. Dina, kara! Mi multe volas vin æi tie kun mi! Ne estas musoj en la aero, vere, sed eble vi kaptus vesperton, kaj tio estas tre simila al muso, sciu. Sed æu katoj manøas vespertojn, æu?" Kaj nun Alico komencis fariøi tre laca, kaj þi daýre ripetis al si, kvazaý sonøante: "Æu katoj manøas vespertojn? Æu katoj manøas vespertojn?" kaj kelkfoje: "Æu vespertoj manøas katojn?" æar, komprenu, þi povis respondi nek la unuan formon de la demando nek la alian, do ne multe gravis kia þi faris øin. Þi sentis sin endormiøi, kaj ¼us komencis sonøi ke þi marþas man'-en-mane kun Dina, kaj diras al þi, tre serioze: "Nu, Dina, diru al mi la veron: æu vi iam manøis vesperton?" kiam subite, tump! tump! þi trafis amason da branæetoj kaj sekaj folioj, kaj la falo æesis.
Alico tute ne estis vundita, kaj þi eksaltis sur siajn piedojn post nur momento: þi supren rigardis, sed estis tute obskure supre: antaý þi estis alia longa irejo, kaj la Blanka Kuniklo estis ankoraý videbla rapide marþanta tra øi. Necesis perdi eæ ne momenton: Alico kuris kiel la vento, kaj estis øustatempa por aýdi øin diri, dum øi æirkaýiris angulon: "Ho je miaj oreloj kaj vangharoj, kiom malfruiøas!" Þi estis proksima malantaý øi kiam þi æirkaýiris la angulon, sed la Kuniklo ne plu estis videbla: þi trovis sin en longa, malalta koridoro, kiun lumigis vico de lampoj pendantaj de la tegmento.
Estis pordoj tute æirkaý la koridoro, sed æiuj estis þlositaj; kaj kiam Alico laýiris la longon de unu flanko kaj poste de la alia, provante æiun pordon, þi marþis malfeliæe laý la centro, demandante al si kiel þi sukcesos eliri.
Subite þi trovis malgrandan trikruran tablon, tute el solida vitro:
estis nenio sur øi escepte de malgranda ora þlosilo, kaj la unua penso
de Alico estis ke eble øi apartenas al unu el la pordoj de la koridoro;
sed, ve! aý la seruroj estis tro grandaj, aý la þlosilo estis tro malgranda,
sed æiuokaze øi ne malfermis iun el ili. Tamen, æirkaýirante la duan fojon,
þi trovis malaltan kurtenon kiun þi antaýe ne rimarkis, kaj malantaý øi
estis malgranda pordo æirkaý dudek centimetrojn alta: þi provis la malgrandan
oran þlosilon en la seruro, kaj þi øoje trovis øin øusta!
Alico malfermis la pordon kaj trovis ke øi kondukas al malgranda trairejo,
ne multe pli granda ol ratotruo: þi surgenuiøis kaj rigardis laýlonge de
la trairejo en la plej belan øardenon iam viditan. Kiom þi sopiris eliri
el tiu obskura koridoro, kaj vagi inter tiuj bedoj de brilantaj floroj
kaj tiuj malvarmaj fontoj, sed þi ne povis puþi eæ sian kapon tra la pordejon;
"kaj eæ se mia kapo ja trairus, -- pensis kompatinda Alico, -- apenaý utilus
sen miaj þultroj. Ho, kiom mi volonte fermiøus kiel teleskopo! Mi kredas
ke mi povus, se nur mi scipovus komenci." Æar, komprenu, tiom da kontraýkutimaj
eventoj okazis lastatempe ke Alico komencis kredi ke vere tre malmulto
estas malebla.
Þajne ne utilis atendi apud la malgranda pordo, do þi reiris al la tablo, duone esperante trovi ankoraý alian þlosilon sur øi, aý almenaý libron de reguloj por fermi homojn kiel teleskopojn: æi-foje þi trovis malgrandan botelon sur øi ("kiu certe ne estis tie antaýe", -- diris Alico), kaj ligita æirkaý la kolo de la botelo estis papera etiketo sur kiu la vortoj "TRINKU MIN" estis bele presitaj per grandaj literoj.
Estis tute bone diri "Trinku min", sed saøa malgranda Alico ne intencis fari tion rapide. "Ne, unue mi rigardos, -- þi diris, -- por vidi æu diriøas veneno"; æar þi legis plurajn belajn rakontetojn pri infanoj kiuj bruliøis, kaj kiujn manøis sovaøaj bestoj, kaj aliaj malplaæaj temoj, nur æar ili rifuzis memori la simplajn regulojn instruitajn al ili de iliaj amikoj: ekzemple, ke ruøarda fajrostango bruligas se oni tro longe tenas øin; kaj ke, se oni tranæas fingron tre profunde per tranæilo, kutime øi sangas; kaj þi neniam forgesis ke, se oni trinkas tro el botelo signita "veneno", preskaý certe øi montriøos malsaniga, pli aý malpli frue.
Tamen tiu botelo ne estis signita "veneno", do Alico kuraøis gustumi øin, kaj, trovinte øin tre plaæa (efektive øi gustis iom kiel miksa¼o de æeriza torto, kustardo, ananaso, rostita meleagra¼o, melasa sukera¼o, kaj varma buterumita toasto), þi tre rapide plenmanøis øin.
Kaj tiel ja estis: þi nun estis nur dek kvin centimetrojn alta, kaj þia vizaøo lumiøis pro la penso ke nun þi estas øuste granda por trairi la malgrandan pordon en tiun belan øardenon. Unue, tamen, þi atendis kelkajn minutojn por trovi æu þi pli þrumpos: þi estis iom nervoza pri tio; "æar eble, -- diris Alico al si, -- mi fine tute estingiøos, kiel kandelo. Kia mi estus tiam?" Kaj þi penis imagi kia estas la flamo post la estingiøo de la kandelo, æar þi ne povis memori iam vidi ion tian.
Post kelka tempo, trovinte ke nenio plia okazis, þi decidis tuj eniri la øardenon; sed ve, kompatinda Alico! kiam þi atingis la pordon, þi trovis ke þi forgesis la malgrandan oran þlosilon, kaj kiam þi reiris al la tablo por preni øin, þi trovis ke þi tute ne povas atingi øin: þi povis tute klare vidi øin tra la vitro, kaj þi penegis grimpi unu el la kruroj de la tablo, sed øi estis tro glitiga; kaj kiam þi lacigis sin per penado, la kompatinda uleto sidiøis kaj ploris.
"Æit! ne utilas plori tiel! -- diris Alico al si, iom malafable. -- Mi konsilas ke vi æesu plori jam tuj!" Þi kutime tre bone konsilis sin, (kvankam þi tre malofte obeis la konsilon), kaj kelkfoje þi tiom severe riproæis sin ke larmoj estiøis en þiaj okuloj; kaj þi memoris ke unufoje þi klopodis frapi la proprajn orelojn, æar þi malhoneste ludis dum kroketa konkurso kontraý sin mem, æar tiu kurioza infano tre amis ludi ke þi estas du personoj. "Sed ne utilas nun, -- pensis kompatinda Alico, -- ludi ke mi estas du personoj! Ho, apenaý restas sufiæe da mi por konsistigi unu respektindan personon!"
Baldaý þia okulo ekvidis malgrandan vitran keston kuþantan sub la tablo: þi malfermis øin, kaj trovis en øi tre malgrandan kukon, sur kiu la vortoj "MANØU MIN" estis bele signitaj per riboj. "Nu, mi manøos øin, -- diris Alico, -- kaj se øi pligrandigos min, mi povos atingi la þlosilon; kaj se øi malpligrandigos min, mi povos rampi sub la pordon: do laý ambaý manieroj mi povos eniri la øardenon, kaj ne gravas al mi kiu el ili okazos!"
Þi manøis iometon, kaj diris maltrankvile al si "Æu supren? Æu malsupren?" tenante manon sur la supro de sia kapo por senti kiudirekten þi kreskas; kaj þin tre surprizis trovi ke þi restas same granda. Kompreneble, tio kutime okazas kiam oni manøas kukon; sed Alico jam kutimiøis atendi nur strangajn eventojn, kaj þajnis tre enuige kaj stulte ke la vivo plu okazas laýkutime.
Do þi ekis pli manøi, kaj tre baldaý plenmanøis la kukon.
Tradukis el la angla Donald Broadribb
Por ricevi "Alicon" simple sendu al nia redakcia adreso 9 internaciajn respondkuponojn.
La intertraktado en Moskvo finiøis sen rezulto la 13an de novembro. La 26an de novembro Sovetio akuzis Finnlandon pri artileria atako kontraý sovetia æelima taæmento æe la vilaøo Mainila, du tagojn poste Sovetio nuligis la traktaton pri reciproka neatakado, kaj la 29an de novembro Sovetio nuligis ankaý la diplomatiajn rilatojn kun Finnlando.
La sovetia atako komenciøis je la oka horo matene (laý la moskva tempo) la 30an de novembro laý la tuta orienta limo de Finnlando, kaj jam dum la mateno sovetiaj aviadiloj ankaý bombis Helsinkon, trafinte æefe civilajn celojn kaj mortiginte 91 homojn.
La sovetiaj soldatoj havis precizajn ordonojn: atinginte la limon de Svedio, ili soldate salutu la svedajn limgardistojn, kaj nepre ne transiru la limon. La sveda limo ne estis atingita, sed strebante al øi pereis laý oficialaj informoj sepdek mil, kaj en la vero eble centmiloj da sovetiaj soldatoj. Krome la neimponaj atingoj de la sovetia armeo sendube kontribuis al la posta decido de Hitler ataki Sovetion, decido, kiu pereigis milionojn da homoj.
Sed poste sekvas la plej interesa parto:
Eæ kiam la militaj agoj jam estis komencitaj, la Sovetia registaro proponis al Finnlando interkonsenton pri amikeco kaj reciproka helpo ... La propono estis tamen rifuzita de la registaro de Finnlando, kiu la 30an de novembro deklaris militon al Sovetio.La vero estas kompreneble iom alia. Interkonsento pri amikeco ne nur estis proponita sed eæ akceptita. Tamen la propono estis farita de iu marioneta "popola registaro" de Finnlando, kiu laýdire estis fondita en "liberigita" parto de Finnlando tuj post la militkomenco. Sovetio fulmrapide rekonis la novan registaron kaj subskribis interkonsenton pri amikeco. Sekve jam ne temis pri milito inter Sovetio kaj Finnlando, sed pri milita helpo de Sovetio al "la finna registaro".
La æefministro de la tiel nomata popola registaro estis la finna komunisto Otto Wille Kuusinen, kiu fuøis al Sovetio post la interna milito en Finnlando, okazinta en 1918. Pri lia rolo en la "popola registaro" oni en Sovetio post la milito preferis silenti, same kiel pri la tuta "registaro".
La marionetan "registaron de Finnlando" oni kompreneble bezonis por pravigi la militon. La sovetia registaro relative bone konis la politikan situacion en Finnlando, kaj apenaý supozis, ke la popola registaro ricevus iun realan subtenon. Tamen oni ja esperis je rapida trarompo, kaj post la fina venko Sovetio kompreneble bezonus taýgan marioneton en Helsinko.
La vera registaro de Finnlando klopodis pere de Svedio kontakti Sovetion por intertrakti pri paco, sed neniaj traktadoj eblis, æar Sovetio nun rifuzis rekoni la leøan registaron de Finnlando.
La rolo de Mannerheim en la defendaj sukcesoj de Finnlando estis decida, kaj male ol oni povus suspekti, la persono de la komandanto neniel dividis la vicojn de la armeo. Eble tipa estis la konstato de laboristo en la komencaj tagoj de la milito: "Bone, ke æi-foje Mannerheim estas sur nia flanko."
En la unuaj tagoj la etoso de la registaro kaj la armea gvidantaro estis pesimisma, æar la finna armeo estis malbone ekipita, posedis neniujn tankojn, malmultajn kontraýtankajn armilojn, kaj precipe al la artilerio eæ mankis municio. Tamen jam en la fino de decembro la fronto stabiliøis kaj evidentiøis, ke la sovetia plano pri fulma milito ne funkciis. Sur la Karelia istmo la sovetiaj trupoj atingis la æefan finnan defendopozicion (la "linion de Mannerheim") en la unua semajno de decembro, kaj poste la progreso haltis øis februaro.
En sovetiaj priskriboj pri la surprize longa milito oni emfazis la gravecon de la finnaj fortika¼oj, kiuj tamen efektive estis sufiæe senpretendaj. Same aperis strangaj legendoj pri finnaj celpafistoj, kiuj kaþiøis supre en la arboj. En la sovetia postmilita propagando oni eæ plendis, ke la finnoj militis malhoneste kaj kaþe, kaj tial kaýzis al la honeste militinta sovetia armeo grandajn perdojn.
Krome la sezono ne estis favora al atakanto, la sovetia armeo ne estis preparita por vintra militado en tereno, kaj øi estis preskaý tute dependa de la vojoj. Tial la finnaj defendantoj, kiuj bone konis la terenon kaj facile moviøis per skioj, ofte sukcesis per multoble malpli grandaj fortoj detranæi tro avancintajn sovetiajn taæmentojn.
La finna registaro seræis helpon en la senespera situacio. Jam pli frue oni ricevis relative amasan materian helpon precipe el Svedio, kaj ankaý kelkmil eksterlandaj (æefe svedaj) volontuloj batalis sur la finna flanko. En la monda gazetaro la Vintra milito estis konstanta temo, æar sur aliaj frontoj tiam nenio okazis, kaj la simpatio de la publika opinio preskaý æie estis sur la flanko de Finnlando. En februaro Britio duone promesis helpon, kiu tamen povus alveni plej frue fine de aprilo.
El la vidpunkto de Sovetio la milito jam daýris tro longe kaj iøis tro kosta. Samtempe la februaraj venkoj iom riparis la damaøon faritan al la prestiøo de la sovetia armeo, kaj krome minacis baldaýa brita helpo al Finnlando. Tial komence de marto Sovetio denove konsentis negoci pri paco kun la finna registaro, kaj la 13an de marto je la unua horo nokte estis subskribita pactraktato, kiu konsternis Finnlandon.
En la tuta lando la flagoj estis funebre duonhisitaj. Dek procentoj el la teritorio de la lando estis cedita al Sovetio. Perdita estis Viborgo, la dua urbo laý la grandeco. En la milito pereis preskaý 24 mil el la 3,6-miliona loøantaro de Finnlando, kaj centmiloj perdis sian hejmon. La severaj kondiæoj de la pactraktato sendube kontribuis al la fakto, ke Finnlando jam en la sekva jaro aliøis al la germana atako kontraý Sovetio. Ankaý la nova milito kontraý Sovetio por regajni la perditan teritorion estis en Finnlando øenerale konsiderata justa, almenaý øis la finnaj trupoj transiris la malnovan limon kaj eniris regionojn, kiuj neniam estis finnaj.
Kiel ajn, en la finna komuna membildo la Vintra milito iøis grava simbolo de popola unueco vizaøe al terura minaco. Ankoraý en la dudekaj jaroj la finna nacio estis grave dividita politike kaj lingve. Politike la remparo pasis inter la ruøaj venkitoj kaj la malruøaj venkintoj de la interna milito de 1918, lingve daýris la kverelado pri la respektiva pozicio de la du oficialaj lingvoj, la majoritata finna kaj la tradicie elita sveda.
Tamen øuste en la jaroj antaý la Vintra milito la konfliktoj malakriøis. La æefa batalkampo de la lingva kverelo, la Universitato de Helsinko, estis pacigita per oficiala dulingvigo kun garantioj al la svedlingva minoritato. Sur la politika fronto la mildiøon de la batalo signis la nova registaro ekoficinta en marto 1937. Tiam la socialdemokratia partio eniris la registaron kune kun la nesocialisma kamparana partio.
Tiel la popolo de Finnlando staris pli unuigita ol dum jardekoj, kaj en la decida momento la tuta lando senhezite per komunaj fortoj faris æion eblan por haltigi la malamikon. Eæ nun, sesdek jarojn poste, oni daýre memoras pri la spirito de la Vintra milito -- la komuna defendo kontraý fortega malamiko iøis unu el la gravaj mejloþtonoj en la historio de la finna popolo.
La 1an de januaro 1940
La luma dimanæa tago en Vaasa finiøis en terura nokto, lumigita de flamoj. Matene ni promenis en Smedsby, kaj tie ni aýdis la alarmon. Apud granda þtono, protektitaj de arboj, ni rigardis la aviadilojn kaj aýskultis la eksplodojn; kiu ajn bombo povis detrui øuste mian hejmon. Laý niaj kalkuloj estis 28 aviadiloj. La tondra bruo devigis min fermi la okulojn. El la urbo ekleviøis densaj kolonoj de fumo. Strange ruøis la suno malantaý la fumo. Post du-tri horoj ni povis ekiri reen. Kiam mi atingis la ponton rande de la urbo, mi ekvidis, ke la ruøo ne estis la suno, sed la lumo de incendioj. La tuta urbo þajnis bruli. Mi ekkuris. Sur la stratoj interpuþiøis hom-amasoj. Mi vidis, ke nia domo estis tute kovrita de fumo, kaj klopodis veni pli proksimen. La vojo þajnis nekredeble longa. Oni devis æirkaýiri akvopumpilojn, flakojn, neeksplodintajn bombojn, a¼ojn ¼etitajn surstraten. Nia domo restis netuþita, sed tion mi vidis nur kiam mi estis tute apude, æar ambaýflanke brulis fajroj je distanco de kelkaj metroj, kaj inter la fumo kaj fajreroj estis malfacile distingi ion en la senluma vespero. Mi atente, þtele eniris kaj kontrolis æiun æambron: nur en la kuirejo iomete rompiøis fenestro, æio alia estis en ordo. Tiam mi sidiøis, kaj preskaý ekploris. Multaj perdis æion.
SEJM ne estas amasa organizo, æar la membraron konsistigas plejparte aktivuloj. Plej multajn membrojn (120) SEJM havis en 1995. Antaý la æi-jara SEJM-konferenco en SEJM estis iom malpli ol 50 membroj, æefe el Siberio (Tomsk, Tjumeno), Volgio (Tatarstano, Æuvaþio, Uljanovska regiono), Moskvo kaj Peterburgo.
La reta nova¼-agentejo rezulte transformiøis al la ret¼urnalo de SEJM SEJM-virt-info (SVI) kaj ties suplemento Virt-sup. SVI aperas averaøe æiun trian semajnon, sup aperis kvinfoje en la jaro. La sekva tasko estis pretigo de SEJM-retpaøo. Unu el æefaj problemoj estis la loko en Interreto kie eblas lokigi tiun æi retpaøon. Tio sukcese solviøis, kaj oni povas rigardi duonpretan retpaøon æe www.esperanto.mv. ru/sejm. La administranto kaj posedanto de la servilo estas Jurij Finkel.
Sekva tasko de SEJM-komitato estas kunfondo de TSEA. SEJM-komitatano Konstantin Malasajev (Tomsk) vojaøis al pluraj siberiaj urboj. La stato surloke evidentiøis ne tro gaja: post la forpaso de Vladimir Izosimov (okt 1998) la klubo en Tjumeno preskaý æesigis sian aktivadon, aprile en Novokuzneck restis nur unu persono kiu faris ion por Esperanto, en Omsk la situacio estas eæ pli stagna. Pli bona estas la stato de la E-kluboj en Krasnojarsk kaj Tomsk. Æio æi ne donis seriozan motivon por fondi TSEA. Tamen la laboro daýras. Unu el la instigoj por revigligo de la vivo esperantista en Siberio iøos OrSEJT (Orienta Somera E-Junulara Tendaro), kiu plej verþajne okazos apud Tomsk.
Interesan sperton donis ATS (Aktivul-Trejna Seminario). ATS okazas por trejni lokajn aktivulojn en certa urbo pri konkreta temo (ekzemple "Organizado de amasaj aranøoj", "Kluba vivo, kluba laboro" k.t.p.). Dum la pasinta jaro okazis du ATSoj, ambaý en Æeboksari. Septembre okazis tie ATS pri "Eksteraj rilatoj kaj partopreno en internaciaj aranøoj". La okazigo de ATS dependas de lokaj aktivuloj, kaj dezirantoj turnu sin al SEJM-komitato pri tio.
Krome SEJM plu (kun)organizas printempajn festivalojn "EoLA" (Esperanto -- Lingvo Arta) kaj somerajn tendarojn OkSEJT. En 2000 EoLA okazos en Nabere¼nye Æelny (Tatarstano), kaj OkSEJT okazos apud Ivanovo. La aranøoj kutime estas vizitataj de æ. 100--200 partoprenantoj el tute diversaj partoj de Rusio, Ukrainio, Belorusio kaj eæ t.n. "fora eksterlando".
La instrua fako havas multajn ideojn. Inter la plej allogaj estas kreado de komuna datumbazo pri atingeblaj kaj akireblaj lernolibroj kaj helplibroj pri instruado, kolekto de lingvoludoj, uzeblaj en la instruado, speciala rubriko en SVI kaj en SEJM-info, okazigo de konferencoj de instruistoj dum diversaj E-aranøoj...
Por ajnaj demandoj koncerne SEJMon turnu vin al SEJM-komitato rete sejm@inbox.ru aý poþte (RU-117071, Moskva, ab. ja. 31).
Grigorij Arosjev
Por la nuna jaro mi abonis la revuon pere de D.Cibulevskij. Mi sendis la monon poparte per tri fojoj, æar mi spertis malfacila¼ojn. Mi aýdis ke li pagas al vi dum someraj internaciaj E-aranøoj. Æi-kaze li verþajne devus anticipe, komence de la jaro, informi vin pri la pagintoj. Mi volas reakiri la eblecon legi la revuon, kaj mian sorton mi fordonas al viaj manoj.
Grigorij Berezin (Ukrainio)
Bedaýrinde, ni devis forigi s-ron Cibulevskij el la listo de l' perantoj. Kompreneble, ni sendis al Grigorij Berezin la abonitajn revuojn. Cetere, ukrainianoj povas pagi la abonon en iu ajn Ukrainia poþtejo, rekte al Galina Romanovna Goreckaja je la redakcia adreso de La Ondo. Por kuraøigi niajn samideanojn en Ukrainio ni proponas al ili favoran abontarifon por 2000: hrivna ekvivalento de nur 6 usonaj dolaroj.
LOdE
Krimo estas unu el la multaj tristigaj manifestiøoj de la homa æeesto sur nia planedo, pri kiuj memorigoj kaj atentigoj neniel mankas. Tial oni povus foje sin demandi, æu estas øuste kaj pravigeble distri sin per libroj kiuj temas pri murdo kaj morto.
El tiu æi vidpunkto indus analizi krim-romanon, sed ne la recenzatan æi-sube. Laý mia opinio øi estas en tiu æi rilato senprovoka. Morto, estante natura fenomeno, ne bezonas þoki; þokas maksimume øia kaýzo.
En alloga detektiv-romano kunrolas pluraj facetoj per kiuj la verkinto ree kaj denove konkeras sian publikon. Traktante pri vivo kaj morto, kulpo kaj elaæeto, lia verko ne preterlasas inciti la emociojn de la leganto, kiun konvinki kaj kateni apartenas al la tekniko de la aýtoro.
Trans maro kaj morto, la dua krimromaneto de Sten Johansson, pensigas pri kolekto de fotoj kun ties ebloj kaj limoj.
Sur sange ruøa kovril-paøo minacas paf-preta revolvero kaj, preskaý simbole, sub parto el mapo pri Svedio sinkas þalupo; atento-kapta enkonduko bilda, kvazaý en øi e¶us la lastaj þrikoj de mortigato.
Þajnas al mi, ke la aýtoro ektiris æaron iom pezan, dezirante sur apenaý okdek paøoj disvolvi tutan dramon kun prologo, apogeo kaj epilogo. Li evidente havas kion diri, almenaý la komenco esperigas pri kelkaj surprizoj pri la evoluo de la roluloj kaj de la rakonto.
Tamen, tamen...
La rakonto ekas per la bedaýrinde aktuala dramo de rifuøintoj, al kiuj mankas perspektivo, kaj, se malestas financa garantio, ajna oficiala rajto je prizorgo kaze de malsaniøo. Jen tuja okazo emocii la leganton kaj almenaý iom sentigi al li la implikojn de tia situacio. La aýtoro bedaýrinde ne sukcesis en tio kaj, eæ pli bedaýrinde, kontentis laývice priskribi la okaza¼ojn en maniero tute trankvila, kiu æe mi, komence, vekis nenion krom enuo.
Tamen kaj malgraýe, ekde la 15a paøo io þanøiøas: la enhavo, la rakont-maniero, la stilo fariøas pli allogaj kaj solidaj. Þajnas al mi øenerale, ke Trans maro kaj morto estas verko en komenca fazo, kiu æerpus profiton el plia polurado. Sen tio, en øia nuna stato, mankas koloro kaj vervo dum la rakonto progresas; la esplor-demandoj estas þablonaj kaj ne igus krimulon konfesi sian kulpon; øenerale la dialogoj impresas, kvazaý ili estus faritaj por film-scenaro. En filmo øenas malpli, se la teksto ne troviøas daýre sur premiinda nivelo; aliaj faktoroj povas tie rezultigi favoran impreson æe spektanto. Sed en krim-romano oni disponas nur pri papero kiu scias nenion kaj povas nenion. Verkante, oni spicu per priskriboj en kiuj adjektivoj kaj adverboj povas grave efiki por elsoræi la etoson kaj envulti la leganton.
Se iu ambicias verki krim-romanon, mi tre konsilus al tia persono funde studi almenaý la Mortsonorilon de Chamblay kaj mediti pri la ideoj de Karolo Piæ pri la koncerna øenro.
La lingva¼o estas sufiæe bona, kvankam modelan mi emus seræi aliloke.
Espereble, en sia tria krim-romaneto -- eble eæ en romano -- Sten Johansson regalos nin per verko, kiu situos pli proksime al la idealo, pri kiu neniu el ni iam æesu revadi.
Antonio de Ruiter
La libro estas tre fama. Aperis jam la tria eldono en Esperanto kaj estis eldonitaj øiaj tradukoj el Esperanto al 16 naciaj lingvoj, i.a. la rusa. Vere rara fenomeno por libro, originale verkita en la internacia lingvo! La temo estas socia filozofio, kaj por Esperanta libro ankaý tio estas tre rara fenomeno. Øi estas verkita per senriproæa lingvo. Do, pro æio tio la verko de Bruno Vogelmann estas elstara fenomeno por nia kulturo, kaj tial estas klare, kial øi ricevis du gravajn premiojn: FAME en 1992 kaj UEA kaj Oomoto en 1993.
La libro estas provizita de ree¶oj de pluraj famaj esperantistoj pri øi. La ree¶oj estas pozitivaj kaj eæ entuziasmaj, tamen el ili ne sufiæe klaras, kiom grade la ree¶intoj disdividas la ideojn de la aýtoro, kiun realan praktikan valoron havas la verko. Sed tio estas la æefa punkto, kiun necesas konsideri por kompreni la veran signifon de la libro. Do, mi provos skizi miajn æefajn pensojn øuste pri tio.
La unua impreso estas tiu, ke, strebante al la nova mondkoncepto, la aýtoro batalis kontraý du grandaj ideologioj, nome kontraý kristanismo kaj marksismo, samtempe kun certa influo de ambaý. Tio ne estas hazardo, æar fonto de influo de ili klaras de lia biografio, kaj, povas esti, li venis al la penso pri sia Nova Pensado, provante interpacigi tiujn du malnovajn mondkonceptojn. Sed pro tio en la libro neeviteble senteblas metodologia eklektiko. Ne tio, tamen estas la plej grava manko de la libro.
Pli gravas la æefa starpunkto de s-ro Vogelmann, kiu estas por æiu normala menso absolute erara. Tio estas alvoko forigi æiujn ideologiojn. Sed æu øenerale eblas tuteca mondkoncepto sen ideologio? Øi ja mem estas ideologio!
-- Ne, -- ob¼etus tuj atenta leganto de la libro, -- la aýtoro parolas nur pri ideologio en pli malvasta senco de la vorto, nome pri "tiu ideokonstrua¼o, ekzemple doktrino, baza koncepto, religio aý filozofio, kiu fundamentiøas je dogmoj, kiuj estas formitaj pli-malpli konscie en certa grupo de homoj dum historia proceso". Bone! Estu tiel. Sed æu ekster tia ideokonstrua¼o eblas ekzisti? Æu eblas iu pensado, ne bazita sur certaj dogmoj? Æu la Nova Realismo mem, kiun kreis Bruno Vogelmann, baziøas ne sur dogmoj?
La aýtoro insistas, ke tute ne, ke øi baziøas nur je ses (aý kvin, æar la sesa sekvas el la antaýaj kvin) dialektikaj principoj. Nu, dialektiko estas por mi konata afero, æar mi multe øin studis, kaj pensado per øiaj kategorioj estas por mi kutima afero. Sed samtempe mi bonege komprenas, ke por homoj, edukitaj alimaniere (sen atenta studado de klasika germana filozofio, sen profundaj scioj pri Hegel kaj Marx), la dialektiko estas artefarita kaj ne facile akceptebla dogmo.
Do, neante dogmojn øenerale, Bruno Vogelmann trafas en kaptilon de dogmoj, dogmecon de kiuj li simple ne perceptas, æar ili estas por li tre naturaj.
Cetere, ial el dialektikaj principoj, elektitaj de la aýtoro, elfalis tre grava por Hegel "neo de neo". Iam tiun principon for¼etis el sia dialektika dogmaro Stalin. Nu, por Stalin tiu principo estis nesufiæe dogmeca. Sed kial Bruno Vogelmann?
Same senespera tasko þajnas al mi krei sendogmecan kristanismon. Sed la aýtoro penas tion fari (kial tamen nur kristanismon, sed ne ankaý islamon, budhismon ktp?). Li opinias sian la plej gravan antaýulon esti Jesuo Kristo, kiun li, por diferencigi lin de la æefa kristana protagonisto, nomas, kiel Mi¶ail Bulgakov, "Jeþuo". Nu, la pruvoj, ke lia Jeþuo estis ne religia profeto, sed kreinto de la Nova Realismo, aspektas iom dubindaj, sed la aýtoro certe rajtas tion kredi. Tamen alia lia prireligia ideo estas eæ pli senespera. Temas pri idea pacigo inter "seriozaj" kredantoj kaj ateistoj surbaze de sendogmigo. Sed kredon kaj nekredon je dio(j) ne eblas sendogmigi: ili mem estas dogmoj neeviteble, æar por neniu kredanto la vivo estas sinonimo de la dio(j), la dio(j) æiam estas io plia! Krome, religio estas ne nur kredo, øi estas ankaý komplekso de diversaj tradicioj, moroj, magiaj ritoj ktp. Same por æiuj ateistoj, des pli seriozaj, diigi la vivon estus nenormale. Pacigi kredantojn kun ateistoj eblas nur surbaze de interkonsento reciproke ne tuþi la bazajn mondkonceptajn principojn, t.e. simpla toleremo, sed certe ne surbaze de iu nova komuna mondkoncepto (t.e. ideologio).
La libron oni povus analizi longe kaj detale, laý æapitroj kaj paøoj, malkovrante æiam novajn "dogmojn" de ideologio de la aýtoro, naivecon de la logikaj pruvoj de la konkludoj, ktp. Speciala esploro de la æefaj 47 tezoj de la Nova Realismo povus okupi pli da loko, ol okupas la tezoj mem. Sed la recenzospaco tion ne permesas. Tial mi konkludu.
Bruno Vogelmann faris provon konstrui principe novan mondkoncepton, strebante al pli bona homa interkompreno. Ne li estas la unua -- tio estas celo de æiuj filozofoj kaj profetoj. Lia provo, same kiel æiuj similaj, ne estas sufiæe elokventa, kaj "serioza" persono (æu kredanto, æu ateisto) apenaý fariøos lia fidela disæiplo. Speciale gravas, ke lia libro estas verkita en tradicioj de kristana kulturo kaj apogas sin je germana dialektika filozofio, do, øi estas sufiæe malproksima por la homoj, edukitaj en aliaj kulturaj tradicioj.
Tamen la libro ne estas verkita tute vane: æiu peno atingi pli bonan homan interkomprenon estas valora kaj øia leganto ricevos certan aldonan puþon por plu pensi pri la problemo, kvankam nur tre malmultaj plene akceptos iun novan ideologion, kiu devas anstataýi æiujn antaýajn ideologiojn. Samtempe æiu homo, þatanta legi filozofian literaturon, nepre trovos multajn novajn por si ideojn, konsiderojn, tezojn, kaj jam tial øia legado estos ne tute vana. Des pli estas grave, ke tia libro aperis en Esperanto, kio atestas pri certa matureco de nia kulturo.
Nikolao Gudskov
Malgraý la riæeco de la rusa literaturo, ankoraý mankas antologio rusa. Tion eldonejo Sezonoj konstatis ankoraý antaý kelkaj jaroj kaj komisiis la projekton Rusa Antologio al Nikolai Lozgaæev kaj Aleksander Kor¼enkov. Laý ilia koncepto tiun antologion devus konsistigi tri 500-paøaj volumoj:
La forpaso de Nikolai Lozgaæev (4 aýg 1998) por pli ol unu jaro paralizis la projekton, sed Sezonoj opinias necesa daýrigi la laboron, ankaý omaøe al Nikolai.
La defio estas granda, sed inter la ruslandaj esperantistoj estas sufiæe da talentaj tradukantoj, kiuj kapablos akcepti la defion kaj demonstri, ke ni povas ne nur movadumi, drinki, kaj interbatali por potenco, kiu ne ekzistas, sed ankaý realigi komune gravajn projektojn.
Dezirantoj kunpartopreni en la traduklaboro pri la unua volumo bonvolu skribi al Aleksander Kor¼enkov (RU-620014 Jekaterinburg-14, ab. ja. 162, Ruslando. Rete: sezonoj@mail.ru.)
Halina Gorecka
La enpostenigo de kolego Kor¼enkov estis kuplita al migro en orienteýropan landon, laý lia deziro. La koncernaj kondiæoj estis detale kaj kontentige preparitaj, por li kaj lia familio, en Bulgario. Tamen familio Kor¼enkov fine rezignis pri tiu þanco.
Konsekvence, la Administra Komitato de LF-koop (posedanto, administranto kaj eldonanto de HdE) decidis registri kolegon Kor¼enkov, ekde septembro 1999, nur kiel redakcian kunlaboranton kaj ne plu kiel vicredaktoron. La Komitato decidos baldaý pri aliaj kandidatoj al la vicredaktora posteno.
(Aperonta en HdE. 1999: 12)
Svitlana Mi¶ajlivna Pohorila
p.k. 54, Kijiv-35, 03035, Ukrainio.
Heroldo de Esperanto: CP 1251, CH-6830 Chiasso 1, Svislando.
Literatura Foiro: CP 1904, CH-6830 Chiasso 1, Svislando.
Kompreneble estas daýre valida la redakcia adreso de LF en Bulgario: S-ro Ljubomir Trifonæovski, Literatura Foiro, p. k. 26, BG-3000 Vraca, Bulgario.
HeKo
Tamen atentu, ke abonantoj kiuj pagas antaý la 1a de novembro pagas laý la tarifo 1999, t.e. nur 14.89 eýroj = 400 rubloj.
Þparu 60 rublojn, kaj tuj sendu la abonkotizon al Galina Romanovna Goreckaja je la redakcia adreso. La ekzaktan kurzon de eýro prenu en la gazetaro.
La øustaj vortparoj: Birda cerbeto, cikonia nesto, cigna kanto, formika energio, hunda vivo, kata maniero, kolomba koro, lupa malsato, pula bazaro, testuda paþo, ursa kareso, verda stelo.
Helpvortoj:
æefo de oficejo aý de institucio: 4,2,5,10,1,15,5,11;
ano de unu el la Eýropaj popolaroj: 7,8,6,9,11;
perioda informilo de societo: 16,3,8,15,10,12,11;
grava organo situanta æe la homo dekstre sub la diafragmo: 13,10,14,6,15,11.
Helpvortoj:
aro da sekigitaj tigoj: 1,2,7,6,11;
plibeligo per aldonaj detaloj: 11,10,9,2,5,11;
glata surfaco, en kiu oni povas rigardi sin: 4,1,12,3,8,6,11.
Helpvortoj:
numeralo: 9,8,9;
plenkredi je la efiko de io: 1,2,11,2;
devigo per skandalminaco pagi monon aý doni avantaøon: 5,3,4,10,3,6,7.
Kompilis Tatjana Kulakova
kun helpo de Jevgenij Kostygov
Bonvolu sendi la respondojn poþte aý rete tiel, ke ni ricevu ilin antaý la 15a de novembro. Cetere, la redaktoro de Mozaiko antaý nelonge ekhavis komputil-retan adreson: kulakova@akb.mplik.ru -- ne hezitu respondi rekte kaj rete. Unu el la øustaj solvintoj ricevos Alicon en Mirlando.
-- Avramo, ankaý mi mendos po unu...
-- Ne estas necese, Vasilo. Tamen se vi volas regali, vi pagu la vian, kaj mi la mian, por ke ni povu ankaý alifoje regali unu la alian.
-- Donu por la Dio, mi petas!
La gabrovano rigardis la knabinon:
-- Kiom da jaroj vi havas, knabino?
-- Dek sep.
-- Ee. Mi havas sepdek. Pli frue mi iros al la Dio, kaj mi persone donos mian oferon.
-- Intence. Sed nur øis kiam pasos þia nomtago, æar je tiu oni devas alporti donacojn.
-- Bohor, pruntedonu al mi 100 levojn, kaj mi redonos la monon al vi en la hotelo. Kiel garantion mi donas al vi unu el miaj kofroj.
La hebreo donis la monon kaj ekportis la garantia¼on. Kiam ili atingis la hotelon, la gabrovano redonis la 100 levojn kaj reprenis sian kofron.
-- Jam sufiæe vi farbis la murojn, æar la æambroj iøas pli malvastaj.
-- Via pano estas tre malgranda, -- li diris.
-- Øuste. Sed øi malpli pezos por vi, -- respondis la panvendisto.
La aæetanto elpoþigis kelkajn monerojn sur la vendobreton kaj ekiris.
-- Atendu por ke mi kontrolu, æu la mono sufiæas, -- ekkriis la panvendisto.
-- Ne gravas, -- respondis la gabrovano, -- ja vi kalkulos ilin dum malpli da tempo.
Fortrinkinte duonon li diris:
-- Knabo, la teo estas tro forta. Aldonu iom da varma akvo.
Fortinkinte duonon el la replenigita glaso, la gabrovano diris:
-- Knabo, bonvolu doni ankoraý pecon da sukero, æar vi aldonis tro da akvo, kaj la teo havas nenian dolæecon.
Tradukis el la bulgara Petko Arnaudov (Bulgario)
30 okt.--1 nov. Manresa (Katalunio, Hispanio).
29a Kataluna kaj 2a Transpirenea Kongreso de Esperanto.
Org. Kataluna E-Asocio.
Adreso: Apartad 290, ES-08200 Sabadell, Katalunio, Hispanio.
12 dec. Jekaterinburg (Ruslando).
Tago de Zamenhof: Granda festa programo.
Org. Urala Esperantista Societo.
Adreso: RU-620077 Jekaterinbirg-77, ab. ja. 67, Ruslando.
Telefono: (3432) 104503.
Rete: sezonoj@mail.ru.)
26 dec.--6 jan. Moskvo -- Altaj Tatroj -- Moskvo.
Internacia Silvestra Balo kaj semajna restado en Altaj Tatroj.
Org. Urala Esperantista Societo.
Adreso: RU-620077 Jekaterinbirg-77, ab. ja. 67, Ruslando.
Telefono: (3432) 104503.
Rete: sezonoj@mail.ru.)
4--9 mar. Nabere¼nyje Æelny (Tatarstano, Ruslando).
EoLA-12.
Org. SEJM, EK Gaja Krokodilo.
Adreso: RU-423819, Tatarstan, Nabere¼nyje Æelny, ab. ja. 133, Ruslando.
27 apr.--1 maj. Oostende (Belgio).
4a Eýrop-Unia Esperanto-Kongreso: Ekologio, þlosilo por la tria jarmilo.
Org. FEL.
Adreso: Frankrijklei 140, BE-2000, Antwerpen, Belgio.
UES/La Ondo proponos nemultekostan vojaøon kaj partoprenon en la kongreso.
26 jun.--2 jul. Bulgario kaj Turkio.
10a Internacia Esperanto-Kongreso.
Org.: Monda Turismo.
Adreso: ul. M.Sklodowskiej-Curie 10, PL 85-094, Bydgoszcz, Pollando.
15--23 jul. Moskvo (Ruslando).
73a Kongreso de SAT.
Org. SAT, OK,
Adreso: RU-105318 Moskva, ab. ja. 57, Ruslando.
25 jul.--7 aýg. Tel-Avivo (Israelo).
85a Universala Kongreso de Esperanto.
Org. UEA, LKK.
Adreso: Nieuwe Binnenweg 176, 3015 BJ Rotterdam, Nederlando (konstanta
adreso).
Halina Gorecka estas Kongresa Peranto por Ruslando, kiu akceptas pagojn por aliøo, loøado kaj ekskursoj. Estas planata kolektiva flugo al Israelo. Bonvolu kontakti je nia redakcia adreso.
17-22 aýg. Budapeþto (Hungario).
3a Eýropa Esperanto-Festivalo.
Org. HEA.
Adreso: HU-1061 Budapest, Andrássy út 27, Hungario.
Yves Peyraut, prezidanto de SAT
Heroldo de Esperanto. 1999: 9
Franca Esperantista. 1999: 510
Marco Picasso
Literatura Foiro. 1999: 179
Kamaradoj, mi estas tute certa, ke vi unuanime agados por savi la nuran laboristan perioda¼on ekzistantan en Esperantujo. Ni æiam travivis krizojn kaj æi tiu estas unu el ili. Mi ne dubas, ke malgraý æio ni kapablos savi nian Kolektivon kaj nian organon Internaciisto.
Internaciisto. 1999: 4
Svisa Esperanto-Societo Informas. 1999: 4
 |
 |
![[Subtitolo]](Lo-suba.gif){kind=small}