Fine de 1922 Simenon iris al Parizo, kie li verkis artikolojn, felietonojn kaj novelojn por francaj gazetoj. En 1929 per la romano Petro la Latvo debutis komisaro Maigret [Megre]. De tiam dum pli ol 40 jaroj Simenon verkis multajn romanojn pri Maigret.
Komisaro Maigret impresas kiel reala persono. Malkiel amatoraj detektivoj (Holmes, Poirot, Dupin k.a.), Maigret estas ŝtata oficisto, kvazaŭ daŭriganta la laboron de inspektoro Lecoq — protagonisto de policaj romanoj de Emile Gaboriau.
Maigret ne posedas la eminentan sagacon kaj deduktemon de Holmes kaj Poirot. Li estas mezklera parizano kun limigita kultura sciaro. Sed li solvas misterajn kazojn dank' al la vivosperto kaj kono de la ordinara homo, kun kiu li facile identiĝas. Eble ĉar Maigret foje devas rezisti kontraŭ la ŝtata polica sistemo por defendi ordinaran homon, kiu pro malfeliĉaj cirkonstancoj implikiĝis en misfaro, milionoj da legantoj vidas en li raran tipon de policisto kapabla kunsenti kun simpla civitano kaj protekti tiun kontraŭ krimuloj kaj kontraŭ polica arbitro.
Komisaro Maigret aperis en Esperantujo en 1999, kiam Sezonoj eldonis libron Maigret hezitas en la traduko de Daniel Luez.
La sukceso de tiu romano (jam preskaŭ tute elĉerpita) instigis Sezonojn eldoni ankoraŭ unu libron pri Maigret — Maigret kaj la maljuna damo. Ankaŭ ĝin tradukis Daniel Luez. En ĝi la komisaro forlasas Parizon kaj veturas al provinco.
La 128-paĝa libro kostas 12 eŭrojn kaj estas aĉetebla ĉe UEA, FEL, JEI kaj multaj aliaj libroservoj. Ruslandanoj mendu ĝin ĉe la eldonejo (RU-236039 Kaliningrad, ab. ja. 1248) je rabatita prezo.
Agrablan legadon!
Halina Gorecka