La Sukcena Vojo

Kadre de Slovakia Esperanta Federacio (SKEF) aktivas sekcio de vojaĝantoj. Estas konataj jam realigitaj projektoj de la sekcio: biciklado laŭ Danubo, ĉiujara turisma renkontiĝo “Ekkonu Altajn Tatrojn”, piedturisma “Dek du monatoj — dek du montopintoj”, kaj “Sovaĝaj flosadoj”.

Sed la tria etapo komenciĝis malsukcese. Inter Slovakio kaj Frombork ni uzis aŭtomobilon por transporto de la partoprenantoj, bicikloj kaj ekipaĵo. La vojaĝo komenciĝis 30 jun 2006, vendrede. En tiu tago komenciĝis somera feria periodo, kaj tre malbonajn polajn vojojn plenŝtopis rapidaj aŭtomobiloj. Nokte, 112 km norde de Varsovio saltis en nian vojon granda alko. Ĝi tute disrompis nian aŭtomobilon kaj mem mortis. Por ni komenciĝis komplika tempo: ceremonioj kun policanoj, komplika transportado de la frakasita aŭtomobilo en Varsovion kaj poste en Slovakion. Tamen danke al fortaj nervoj post tri tagoj ni decidis daŭrigi la vojaĝon laŭ nova plano.

De Varsovio ĝis la urbo Mamonovo en Kaliningrada regiono (Ruslando) ni vojaĝis per trajno. De Mamonovo ni biciklis en Kaliningradon. Ĉi tie por ni preparis agrablan programon lokaj esperantistoj Halina Gorecka kaj Nikolaj Penĉukov. En la ĝardeno de la familio Penĉukov ni konstruis tendaron. Halina montris al ni Kaliningradon. Kompreneble ni vizitis la tombon de la filozofo Kantio. Sub la gvido de Nikolaj ni trarigardis la muzeon de sukceno kaj sovetunian armean submarŝipon E-443, admirante la konstruintojn de la fera grandegaĵo.

Post dutaga restado en Kaliningrado ni, kune kun Aleksej Korĵenkov, biciklis el Kaliningrado al la Kurŝa Terlango, preskaŭ egale dividita inter Ruslando kaj Litovio. Ambaŭflanke estas naciaj parkoj. Sur la tuta ruslanda teritorio estas belaj arbaroj kaj pitoreskaj strandoj. La somero estis ekstreme varma ankaŭ en tiu ĉi parto de Eŭropo, kaj la baltaj strandoj montriĝis pli belaj ol tiuj kiuj situas ĉirkaŭ sudaj maroj. Naĝi en vespera maro post longa vojo dum sunsubiro estis romantike, kaj la homoj sentis kiel iliaj animoj pleniĝas per boneco kaj feliĉo. Sekvatage ni, krom aliajn interesaĵojn, vizitis la vilaĝon Rybaĉij, kie ni manĝis fumaĵitajn fiŝojn kun la rusa biero Siberia Krono. Nin surprizis la vilaĝa kulturdomo kun interesaj ekspozicioj kaj kulture aktivaj vilaĝanoj. Krom unu partoprenanto ĉiuj estis unuafoje en Ruslando. Ili konstatis, ke Ruslando havas alian karakteron kompare kun la landoj de la Meza Eŭropo. Granda problemo ĉi tie estas malpureco, sed la homoj estas tre bonaj kaj gastamaj. El la altaĵo Efa, kiu estas la plej alta duno, ni trarigardis belecon de la Terlango kun sablaj dunoj kaj arbaroj. Varmega tago kun sablaj montoj revokis impreson, ke mi estas ie en Afriko. Antaŭ la altaĵo estas “Dancanta arbaro”.

Trairinte la landlimon post la vilaĝo Morskoje ni troviĝis en alia mondo. En ĉi tiu parto de Litovio estas forta turisma trafiko: multaj homoj, hoteloj, privataj vilaoj, restoracioj, diversaj atrakcioj kaj bone markitaj biciklovojoj. Ĝis Smiltynė kondukas biciklovojo inter belegaĵoj, naturaj interesaĵoj kaj laŭlonge de bela marbordo. Perturba aperaĵo estas kondukilo de elektra alttensio en la nacia parko. Smiltynė krakis de multaj vizitantoj. Longaj vicoj antaŭ mara akvario kaj oceana muzeo decidigis nin viziti muzeon de litova kamparo kaj ekspozicion de ŝipoj.

Per pramo ni venis en la marhavenan urbon Klaipėda. Pro manko de la tempo, kiun ni perdis en Varsovio, ni komencis revenadi. Plua celo de nia biciklado estis Nemano. Ĉi tiun imponan riveron ni trarigardis de la delto ĉe la urbo Šilutė ĝis la urbo Jurbarkas. En Jurbarkas ni turniĝis suden kaj tra la urboj Marijampolė kaj Kalvarija ni biciklis en polan urbon Suwałki, de kie ni per trajno revenis en Slovakion.

Jano Vajs