ÄojoÄojoEstis noktomezo.
DemiÄjo Kuldarov, ekscitita, hirta, enflugis en la loÄejon de siaj gepatroj kaj rapide paÅis tra Äiuj Äambroj. La gepatroj jam prepariÄis por dormo. Lia fratino kuÅis en sia lito kaj legis la lastan paÄon de romano. Liaj fratoj-gimnazianoj dormis.
ā De kie vi? ā miris la gepatroj. ā Kio al vi okazis?
ā Ho, ne demandu! Mi tute ne atendis! Ne, mi tute ne atendis! Tioā¦ Tio estas eÄ nekredebla!
DemiÄjo ekridegis kaj sidiÄis sur fotelo, ne plu povante teni sin sur la kruroj pro la feliÄo.
ā Tio estas nekredebla! Vi ne povas imagi! Rigardu!
La fratino saltis el la lito kaj, ĵetinte sur sin littukon, venis al la frato. La gimnazianoj vekiÄis.
ā Kio al vi okazis? Vi ne similas vin mem!
ā Estas pro la Äojo, panjo! Ja nun min konas la tuta Ruslando! La tuta! AntaÅe nur vi sciis, ke en Äi mondo ekzistas kolegia registristo Demetrio Kuldarov, sed nun la tuta Ruslando scias! Panjo! Dio mia!
DemiÄjo saltleviÄis, trakuris Äiujn Äambrojn kaj denove sidiÄis.
ā Kio do okazis? Diru klare!
ā Vi vivas kiel sovaÄaj bestoj, vi ne legas ĵurnalojn, tute preteratentas la publikan vivon, sed en la ĵurnaloj estas multaj mirindaĵoj! Se io okazas, tuj Äio diskoniÄas, nenio restas sekreta! Kiel mi feliÄas! Dio mia! Ja la ĵurnaloj skribas nur pri eminentuloj, sed jen pri mi oni skribis!
ā Äu vere? Kie?
La patro paliÄis. La patrino rigardis ikonon kaj krucosignis sin. La gimnazianoj salte ellitiÄis kaj, ne vestinte sin, nur en mallongaj noktosurtutoj, proksimiÄis al la pli aÄa frato.
ā Jes-s! pri mi oni skribis. Nun la tuta Ruslando konas min. Vi, panjo, konservu Äi tiun ĵurnalon por la memoro. Ni legos Äin de tempo al tempo! Rigardu!
DemiÄjo elpoÅigis la ĵurnalon, donis Äin al la patro kaj montris per la fingro lokon, ÄirkaÅitan per blua krajono.
ā Legu!
La patro surmetis siajn okulvitrojn.
ā Legu jam!
La patrino rigardis la ikonon kaj krucosignis sin, la patro tusetis kaj komencis legi:
ā āLa 29an de decembro, je la 11a horo vespere, kolegia registristo Demetrio Kuldarovā¦
ā Äu vi vidas? Vidas? Plu!
ā ā¦ kolegia registristo Demetrio Kuldarov, elirinte el bierejo en strato Malaja Bronnaja, en la domo de KoziÄ„in, kaj estante ebriaā¦
ā Mi kun Semiono PetroviÄ tieleā¦ Äio detale priskribita! DaÅrigu! Plu! AÅskultu!
ā ā¦kaj estante ebria, stumblis kaj falis sub Äevalon de fiakristo Ivano Drotov, loÄanto de vilaÄo Durykino, distrikto JuÄ„novskij. La timigita Äevalo transpaÅis Kuldarovon kaj trenis sur li sledon, en kiu sidis moskva negocisto de la dua rango, Stefano Lukov; poste Äi ekgalopis sur la strato kaj estis kaptita de kortistoj. Kuldarov, komence senkonscia, estis venigita en policejon kaj ekzamenita de kuracisto. La bato, kiun li ricevis sur la nukonā¦
ā Per timono, paÄjo. Plu! Legu plu!
ā ā¦kiun li ricevis sur la nukon, estis taksita malgrava. Pri la okazaĵo oni faris protokolon. Al la viktimo estis aranÄita medicina helpoā¦ā
ā Oni konsilis meti malvarman kompreson sur la nukon. Äu vi jam legis? Ha? Jen do! Nun en la tuta Ruslando oni legas! Redonu Äin al mi!
DemiÄjo kaptis la gazeton, faldis Äin kaj Åovis en la poÅon.
ā Mi kuru al Makarovoj kaj al ili montruā¦ Necesas ankaÅ al Ivanickij montri, al Natalia Ivanovna, al Anisim VasiljeviÄā¦ Mi kuru! Äis!
DemiÄjo surmetis sian ofican kaskedon kaj triumfanta, Äoja, forkuris el la hejmo.
Tradukis el la rusa lingvo Viktor Kudrjavcev
Äi tiu teksto aperis en la libro de Anton ÄeÄ„ov Äeriza Äardeno (Kaliningrado: Sezonoj, 2004). Se vi deziras publikigi Äin rete aÅ papere, bonvolu peti permeson de la eldonejo.