Estimataj
legantojLa kandidatoj bonvolu rete priskribi sian motivigon, profesian antaŭon, aĝon, ktp al la kasisto-sekretario de EEU, Johan Derks (kasisto@lingvo.org). Se vi ŝatas kunlabori kun BKC, bv. retpoŝti al: komunikadcentro@esperanto.org
Adreso: Grupo Esperantista de Bilbao, Barrencalle Barrena, 7
- 1° dcha, 48005 Bilbao, Hispanio.
Rete: esperantobilbao@terra.com
TTT-ejo: www.geocities.com/esperantobilbao
Oficiala
demando de Marco Cappato al la Eŭropa KomisionoKonsiderante, ke, en 1954, Ĝenerala Konferenco de Unesko agnoskis, ke Esperanto respondas al la celoj kaj idealoj de Unesko; kaj ke en 1985 la sama Ĝenerala Konferenco de Unesko alvokis al la Membroj-ŝtatoj kaj al la internaciaj organizaĵoj antaŭenigi instruadon de Esperanto en lernejoj, kaj ĝian uzadon en internaciaj aferoj;
Konsiderante la eneŭropan potencon de la angla lingvo, kiu superregas sur la eŭropaj merkatoj kaj de kultur-produktado kaj de komercaj konsultadservoj; kaj konsiderante la konstantan neefikecon de la ĝisnunaj lingvo-politikoj de la Eŭropa Komisiono;
— Kiel la Eŭropa Komisiono intencas gardi lingvan kaj kulturan egalecojn en Eŭropo?
— Laŭ kiuj kriterioj la Eŭropa Komisiono mezuros la efikon de siaj lingvo-politikoj?
— Ĉu la Eŭropa Komisiono intencas instigi la Membrojn-ŝtatojn — aŭ agi mem — por plenumi la alvokon de Ĝenerala Konferenco de Unesko (23 C/114) “... enkonduki studprogramon pri la lingvo-problemo kaj pri Esperanto en siajn lernejojn kaj altlernejajn instituciojn“?
Kaj Manuel Pancorbo kaj Pilar Socorro kaj la aŭskultantoj vigle defendis Esperanton. Ĉiuj povis aŭskulti kion diris Pancorbo kaj Pilar — ŝi kelkfoje diris vortojn kaj kompletajn frazojn en Esperanto — kaj la opiniojn de la aŭskultantoj. Belan kaj varian Esperanto-muzikon eblis aŭskulti. La programon eblis aŭskulti ne nur en Hispanio, sed ankaŭ en la tuta mondo satelite.
Ankaŭ la Esperanto-programo de la Suda Kanalo en Tuluzo estas aŭskultebla tra la mondo. “Ni disaŭdigas tra la etero, lastfoje ekzemple, interesan intervjuon pri lingva festivalo en Slovenio de esperantisto Zlatko Tišljar, — diras Floréal Martorell de la redakcio de Esperanto-Magazino de la Suda Kanalo. — Vi povas ankaŭ aŭskulti la elsendon arkivitan de Lumulo ekde la morgaŭo ĉe Radioarkivo.org“.
Slovakia Esperanta Federacio sendos reprezentanton.
Eĉ slovakaj farmistoj devos financpeti angle
al Eŭropa Komisiono.
La Ministerio pri Instruado en letero informis la Hungarian Esperanto-Asocion, ke laŭ la deklaro de Lingvoscienca Instituto de Hungara Scienca Akademio Esperanto kvalifikiĝis kiel viva lingvo. Lastatempe kelkaj ŝtataj instru-institutoj ne volis taksi Esperanton egalrajta al aliaj lingvoj. Ĉi tiu kvalifikado bremsis ĝis nun la instruadon de la internacia lingvo.
De la jaro 1995 estiĝis interesa fenomeno en Hungario pro la apero de leĝo pri la deviga ekzameniĝo pri fremdaj lingvoj en altlernejoj kaj universitatoj. “Ekde tiu tempo abrupte ekkreskis la nombro de tiuj gestudentoj kiuj trapasas ŝtatan lingvoekzamenon“, — klarigas Princz, kiu ankaŭ kunordigas la Esperanto-ekzamenojn en la Fremdlingva Pluperfektiga Centro. La plimulto de gestudentoj dum la lastaj jaroj trapasas ŝtatan lingvo-ekzamenon pri la lingvoj angla, germana, franca. En la jaro 2002 en la populareco-listo la trian lokon okupis Esperanto, forpuŝinte de la tria loko la francan lingvon.
Studentoj preferas Esperanton pro tio ke ĝi estas facile lernebla kun reguloj preskaŭ senesceptaj. Lingvistoj kalkulas, ke komencanto bezonus sesonon de la tempo por lerni Esperanton ol aliajn lingvojn kiel la anglan, francan aŭ germanan.
“Nun ni jam povas denove proponi Esperanton inter la elekteblaj studobjektoj de lernejoj funkciantaj sur ĉiuj niveloj“, — diras Princz, kiu kredas ke la sukceso de Esperanto baziĝis ankaŭ sur la plurjardekaj esperantistaj agadoj kaj ĉefe tiu de esperantistaj lingvistoj jam mortintaj kaj nun laborantaj en pluraj lingvaj institutoj kaj universitataj katedroj.
La membroj de la asocio agadas ĉefe en du direktoj: ili publikigas la okazojn de lingvaj diskriminacioj, aliflanke proponas kiel solvon la esperantan lingvon. “La Societo volas arigi tiujn personojn, kiuj pretas agadi por la egalrajteco de la lingvoj. La anoj de la Societo planas esplori la principajn kaj praktikajn demandojn de la lingva egalrajteco, kaj helpos ĝian realigon“, — rimarkas Princz. Pri la lasta kunsido de la asocio raportis kvar ĵurnalistoj inter ili ankaŭ la landa novaĵagentejo MTI.
“Mi lernis esti pli aŭdaca rilate al la gazetaro. Antaŭe mi apenaŭ konis la amaskomunikilojn kaj ne konis ĵurnalistojn. Ĉi tie ni almenaŭ konatiĝis kun televidĵurnalistoj de Arte, vespermanĝis kun aliaj ĵurnalistoj, kaj diskutis kun spertuloj el la amaskomunikila mondo“, — diras Gregor Hinker, kasisto de Aŭstria Esperanto-Junularo. Ankaŭ Sonja Petrovič, vicprezidanto de TEJO respondeca pri eksteraj rilatoj, kontentas: “La rezulto estas eĉ pli bona ol ni atendis. Almenaŭ parto da partoprenantoj hejme pli bone scios fari financajn petojn kaj prezenti sian Esperanto-Asocion al amaskomunikiloj“.
Al la seminario venis aktivuloj de TEJO el Belgio, Finnlando, Danio, Germanio, Francio, Nederlando, Italio, Svedio, Britio, Hungario, Pollando, Litovio, Norvegio kaj Aŭstrio. Ili kune kun pluraj konsilantoj kaj trejnistoj interŝanĝis spertojn, sciojn kaj vidpunktojn pri hodiaŭa Eŭropo. “Ni celis plifortigi praktikan komprenon de la eŭropa junulara politiko kaj la gravecon de translima kunlaboro kaj reciproka helpo“, — diras Lins.
Sciencistoj ĉeestis, longekonataj gekolegoj kaj ankaŭ iamaj gelernantoj de Ino Kolbe. “Ŝi estas mia Esperanto-panjo, — ride rakontas Helga Plötner el Gräfenhainichen. — Ni konatiĝis en 1982 dum renkontiĝo kaj ekde tiam estas interŝanĝintaj multajn leterojn. Al ŝi mi dankas, ke mi hodiaŭ tiom bone regas la lingvon“. Ne miraklas, ĉar Ino Kolbe elkreskis infanaĝe en Esperanta medio — en hejmo kie la lingvo de la laborista movado esence rolis.
Iujn el la gastoj, kiuj venis sabate por festi, Kolbe jam konas el Esperantistaj kunvenoj en la 50-aj jaroj. Ekzemple, d-ro Erich-Dieter Krause, kiu antaŭnelonge publikigis 900-paĝan vortaron Esperanto-germanan kaj ĉi-momente estas preparanta eĉ pli dikan version, aŭ d-ro Detlev Blanke de la Berlina Humboldt-universitato, kiu dediĉis sin al esplorado de internaciaj planlingvoj. “Centoj da tiuj ekzistas, sed neniu tiom sukcesis kiel Esperanto enkondukita en 1887 de Ludoviko Zamenhof, — entuziasme informas Blanke. — Ĝi uzatas kiel enfamilia lingvo en internaciaj geedzecoj, samkiel en radio-elsendoj aŭ en perkomputila komunikado“.
Blanke emfazas, ke Esperanto estas jam delonge maturiĝinta al natura lingvo kaj pluevoluas. Tiel la jubileanta Ino Kolbe eĉ en sia 90-jara aĝo havas multe da laboro farenda. Regule manuskriptoj por publikaĵoj alvenas ŝian skribtablon, kiujn ŝi kontrollegas. Tio mallacigas. “Kvankam ni en la Lepsika grupo nur estas ankoraŭ dekope“, — ŝi bedaŭre konstatas. Tamen, en aliaj urboj kaj landoj la posteularo jam formiĝas, renkontiĝas ĉe junularaj seminarioj kaj lernas la planlingvon per Interreta distanca kurso.
Dum la maljunaj planlingvanoj atente observas la EU-plilarĝiĝon kaj esperas je fina venko: “Kiam Eŭropo finfine kunkreskas, la demando pri Esperanto stariĝas denove, — diras Erich-Dieter Krause. — Per ĝi komunikeblas — eĉ sen altekostaj tradukadoj“.
[Kay Würker // Leipziger Volkszeitung. 1 mar 2004.]
http://groups.yahoo.com/group/lingva-demokratio
“Per la asembleo, Allarme Lingua donis al si regulojn kaj organizan strukturon, kiu ebligos al ĝi plenumi kun pli granda efikeco siajn taskojn, kiuj fariĝis lastatempe, precipe pro intensiĝo de interrilatoj kun samcelaj eŭropaj organizoj, ĉiam pli ŝarĝoplenaj, kvankam pli stimulaj“, — diras Francesco Amerio. La nova prezidanto estos Marcello de Giovanni, docento pri historio de la itala lingvo ĉe la Universitato G.D'Annunzio de Chieti-Pescara. Giorgio Bronzetti, eldona direktoro de agentejo Disvastigo, daŭrigos kiel konsiliano.
“La trajtoj kiuj karakterizas kaj distingas Allarme Lingua de ceteraj lingvodefendaj asocioj estas ĝia libera aliĝebleco flanke de ĉiuj, ne rezervita al akademianoj kaj fakuloj, kaj ĝia malfermeco al elekto de neetna kaj senteritoria lingvo kiel Esperanto kiel la dua lingvo por internaciaj rilatoj, precipe en kadro de Eŭropa Komunumo, — diras Amerio. — La Asocio krome klopodos stimuli starigon de analogaj organizoj en ceteraj eŭropaj landoj — vere lingvodefendaj asocioj kun malfermiteco al Esperanto kaj de esperantodefendaj asocioj kun malfermiteco al etnaj lingvoj“.
Por pli da informoj: gbronzetti@disvastigo.it
Oni jam dungis 37 interpretistojn, kapablajn en la angla kaj en pluraj afganiaj lingvoj, kiaj la daria kaj la puŝtua. Oni esperas trovi krome 15 francparolantojn. La novaj francparolantaj dungitoj estas pli aĝaj ol la ĝisnunaj anglaj. Oni timas, ke kelkaj el ili ne kapablos elteni la rigoran patroladon, ĉu surpiedan ĉu enĵipan.
Angle
aŭ el la angla“Estas problemo, kaj mi pensas ke ĝi malpliiĝos kiam la novaj landoj eniros la Eŭropan Union, kaj tio faros el la angla iun specon de Esperanto, — la brita verkisto diris en intervjuo al Voz de Galicia (6 mar 2004). — Bedaŭrinde, ke ni havas riĉan kulturan variecon en Eŭropo, kaj samtempe estas unu superrega lingvo“.
En Hispanio, La Mastro de la Ringoj de Tolkien estis la plej legata libro dum 2002, laŭ studo de la hispana federacio de eldonejoj. Ĝin sekvas Kolumnoj de la Tero de Ken Follet, Harry Potter de J.K. Rowling, kaj La Okoj de Katherine Neville. “Post tiuj usonaj kaj britaj produktoj, la plej vendata libro en Hispanio estas la Biblio“, — notas Seán Ó Riain, prezidanto de EEU kaj irlanda diplomato en Berlino.
Kialo por la populareco de la anglalingva literaturo povus esti la longa daŭro necesa ĝis kiam eldonistoj publikigas tradukon el la angla. Kaj pli ol 50 elcentoj da tradukitaj libroj en la mondo estas tradukitaj el la angla...