Ĉi tiu dokumento uzas la signaron UTF-8.
La daŭra kresko de Esperantujo
Kiam ni komencis plani la Novjaran Renkontiĝon apud Berlino kaj demandis
pri la ĝenerala intereso, estiĝis demando: Ĉu aldoni plian renkontiĝon?
La ĉefa celo de nia Novjara Renkontiĝo estas doni eblecon festi la
Novan Jaron al tiuj Esperanto-parolantoj, kiuj en la ĝisnunaj renkontiĝoj
ne trovis lokon pro iuj kaŭzoj.
Ni konstatis, ke tre multaj el la homoj, kun kiuj ni partoprenis internaciajn
junularajn renkontiĝojn en la okdekaj jaroj, kutime ne plu partoprenas
en jarŝanĝaj aranĝoj. Por la Internacia Seminario (IS) de Germana Esperanto-Junularo
(GEJ) ili estas ekster la kerna celgrupo. Principe ili povus partopreni
en la Internacia Festivalo, sed IF jam delonge atingis sian celatan grandecon
de 200 homoj kaj do ne havas lokon por plia kvindeko da homoj. (Cetere
ankaŭ IS evidente jam atingis plenecon kun pli ol 300 partoprenantoj kaj
tie restas de deko da jaroj.)
Ĉirkaŭ dekprocenta kreskado de renkontiĝaj partoprennombroj
Pri dua IS ni diskutis jam en la okdekaj jaroj. Fakte IS kreskis tre forte
en la sepdekaj kaj okdekaj jaroj — en 1970 estis proksimume 50 partoprenantoj,
en 1980 jam ĉ. 150 kaj en 1990 estis pli ol 300.
Triobliĝo en dek jaroj signifas 11-procentan kreskon. Tiutempe en Germanio
estiĝis IF kaj PSI kaj ankaŭ SEFT (Somera Esperanto-Familia Tendaro)
kaj ili kreskis al 200 kaj 150 kaj 50 partoprenantoj. Entute oni povas
do diri, ke la unusemajnaj internaciaj renkontiĝoj en Germanio kreskis
de 50 partoprenantoj en 1970 al ĉ. 700 homoj tridek jarojn poste — proksimume
9-procenta jara kresko.
Tutmonda evoluo: Esperantujo progresas
Pri tiu kresko la Esperanto-komunumo apenaŭ konscias — mi ne vidis publikajn
statistikojn pri la suma partoprenantaro de Esperanto-renkontiĝoj. Sed
la kresko ekzistas, estas mezurebla kaj ŝajne estas tutmonda tendenco
— mi daŭre vidas, ke estiĝas novaj renkontiĝoj tutmonde, mi legas
pri relative junaj renkontiĝoj (3a, 5a, 8a ktp.) en Afriko, en Hindujo,
tre multloke — kaj ili daŭre kaj rapide kreskas. Ni devas fronti krudan
fakton: Esperanto eniris la vojon de sukceso, kreskanta nombro da homoj
volas lerni kaj poste uzi Esperanton en internaciaj renkontiĝoj — kaj
ili fakte faras!
De Esperanto-movado al kreskanta Esperanto-komunumo
Tiu turniĝo en la historio de Esperanto ekis en la sesdekaj kaj sepdekaj
jaroj. La unua IS komenciĝis 27 dec 1957 (se mi ne miskalkulis) kun dudekkvino
da partoprenantoj — ĝis 1970 ĝi kreskis al 50. (La temoj de ISoj cetere
ĉiam kutimis esti ekster-Esperantujaj — kaj ŝajne ankaŭ tio estis
io nova.) Ĉirkaŭ 1968 Hermann Behrmann fondis la Esperanto-Centron (plej
longe ĝi troviĝis en Paderborn), okazigis amasajn korespondajn kursojn
kaj kreis multajn Esperanto-parolantojn — iam en la sepdekaj jaroj ĉiuj
GEJ-estraranoj estis lernintaj per lia Esperanto programita.
La tempo estis matura, Eŭropo rekonstruinte la vivon post la militaj
detruoj ekvojaĝadis — la E-parolantoj kunvojaĝadis kaj aliaj homoj
komprenis la kernan praktikan utilon de Esperanto: personaj rilatoj internacie.
Krom IS estiĝis pliaj junularaj renkontiĝoj, Internacia Junulara Festivalo
en Italio, Internacia Junulara Semajno en Hungario, Kultura E-Festivalo
en Nordio kaj multaj aliaj — malgrandaj kaj grandaj, du-tri-landaj kaj
multnaciaj.
Esperantuja muzika kulturo
Estiĝis esperantuja muziko — ĉefe, ĉar en la kreskantaj kaj plioftiĝantaj
renkontiĝoj kuniĝis kreskanta publiko. Antaŭ 1970 ŝajne estis plej
multe tradukoj. Gianfranco Molle kaj aliaj komencis kanti pri ni — la
teknika kvalito de la kasedoj estis pro financaj kaŭzoj, nu, plibonigebla
kaj ja plibonigita. La postaj jardekoj vidis estiĝon de muzika esperantuja
kulturo kun alta kvalito — kaj la daŭra kresko estas impona. (Oni ŝatu
aŭ ne ŝatu la memstariĝon de la esperantuja kulturo — ĝi estas fakto!)
Gazetoj diversiĝis
Dum la lastaj 30 jaroj aperis multaj novaj gazetoj. Pri la internacia komunumo
raportas nun ankaŭ Eventoj kaj La Ondo de Esperanto, pri
la mondo Monato, kaj pri apartaj temoj kaj regione ekestis pliaj
gazetoj. La gazetoj vivas eksterrete kaj interrete, eble ne vere floras
en kelkaj kazoj, sed ja kutime pluekzistas.
La interreto — ĉu elpensita por ni?
Venis la tempo de la interreto — kaj sekve plia internaciiĝo de la mondo.
La Esperanto-parolantoj ĵetis kaj plu ĵetadas sin al tiu ebleco — nun
oni povas ĉiutage, ĉiuminute vivi Esperantujon. Kaj la kresko de Esperantujo
pluiris en plia dimensio.
Ni atingis daŭran kreskadon
Ni, Esperanto-parolantoj, povas iomete trankviliĝi: “la mondo” ja
akceptas nian lingvon. Heziteme kaj iom post iom, nerimarkite de la publika
opinio kaj de la politikistoj — sed pri la tendenco ne estu dubo.
Kaj kien post la junularaj jaroj?
La ĉefa temo de mia letero estas renkontiĝoj kaj por multaj el ni venis
iam la demando: Kaj nun, kio post la junulara aĝo? Ĉu ni ĝuu Esperantujon
plu nur papere? Nu, estiĝis IF, PSI kaj kelkaj similaj aranĝoj — kaj
mi havas la impreson, ke la emo de plenkreskaj Esperanto-parolantoj teni
la amikajn rilatojn el la junulaj jaroj momente ne havas sufiĉe da loko.
Tial ni pripensis okazigi plian renkontiĝon, ne kiel konkurencon, sed
kiel aldonon.
Ni ja imagu Esperantujon post kvin jaroj. Plej supozeble plu alvenados
la junuloj al siaj renkontiĝoj — kaj aĝiĝos ni ĉiuj. Aldone venadas
homoj pli aĝaj. Esperantujo kreskadas. Ĉu ni ĉiuj kunpremiĝu en la
jam ekzistantaj renkontiĝoj?
Post iom da historiaj kaj estontecaj rimarkoj mi do revenas al la ĉefa
temo de tiu ĉi letero. Mi tutanime invitas vin festi kun ni la Novan Jaron
en la Novjara Renkontiĝo, 27 dec 2002 – 3 jan. 2003.
Ĉu vi interesiĝas? Tiam plenigu la formularon ĉe
http://www.EsperantoLand.org/eo/nr.html
aŭ sendu retmesaĝon aŭ leteron al EsperantoLand, Lu Wunsch-Rolshoven
Adreso: Wiclefstr. 9, DE-10551 Berlin, Germanio
Rete:
Lu@EsperantoLand.org
Lu Wunsch-Rolshoven
EsperantoLand
La Ondo de Esperanto. 2002. № 7 (93)
Al la indekso pri la historio