La unua kolektlibro de Astronomia E-Klubo naskiĝis rezulte de virtuala komunikado kaj celis larĝigi la rondon de la klubanoj, ĉar, kiel diras la aŭtoroj, “verŝajne plimulto da esperantistoj ankoraŭ havas problemojn pri la uzo de Interreto”. Vere, estas tiel, sed tio ne estas sola argumento, kiun oni povus prezenti en la favoron de la libra esprimmaniero. La avantaĝoj de la libro estas ekster konkurenco, kaj ili restos dum la steloj brilas ĉiele. Do niaj kolegoj-retanoj tre bone faros, se ili daŭrigos uzi ankaŭ la klasikan komunikrimedon.
Pri la dominanta rolo de la angla en la scienco oni jam longe parolas, kaj ni konsentu, ke nia okazo de la uzo de Esperanto povas “iom ŝanĝi la situacion”. Sed krom tiu strategia rezono ekzistas unu alia, ne malpli grava: inter esperantistoj estas miloj da tiuj, kiuj levas la okulojn al la nokta ĉielo. Profesiaj astronomoj, astrofizikistoj kaj amatoroj, romantikaj animoj, poetoj kaj — kial ne? — ordinaraj loĝantoj de la ŝtona ĝangalo, kiuj iam rigardas supren dum nokta sendormo. Kial ili ne parolu en Esperanto, se ili estas esperantistoj?
Persone mi, amatoro kun staĝo kaj teleskopo, trovis tute normala, ke oni konversas pri altaj materioj en la lingvo de idealistoj. Kun agrabla sento mi prenis en la manojn la almanakon kaj neniom trompiĝis en la espero. Vere, ĝi estas libro por ĉiuj. Se vi estas ĉiela profesiulo, vi povas kompari kaj diskuti, legante Helion J. Rocha-Pinton aŭ Antonion M. Sánchez Párezon. Kiel diletanta amatoro vi, probable, preferos la enkondukajn artikolojn de Amri Wandel kaj de Patrick Lagrange. En la kvalito de observanto vi trovos interesaj la artikolon de Witold Cayzac aŭ la observon de Marco Trevisan Herraz. Kaj se vi estas simple kaj nure gapulo, legu la liston de la konstelacioj — ja eĉ por ne perdiĝi surtere oni devas orientiĝi interastre.
Fine, ĉu la verda stelo estas la sola, kiu montras la vojon al la esperantistoj?
Pozitive la ebloj de la Interreto montriĝis en la internacia stelaro de la aŭtoroj. Dr Alexander Mikishev, kiu redaktis kaj kompilis tiun simpatian libreton, meritas specialan mencion. Mi esperas, ke certa prokrasto de la publikigo de ĉi tiuj linioj ne multe pezas kompare kun la astra eterno.
Dankon, sinjoroj. Kaj ĝis la relego!
Alen Kris
La Ondo de Esperanto. 2001: 7 (81)