Sur tablo kuŝas libro. Ruĝa kvadrato, kvazaŭ aperturo al alia mondo. Kun tri vortoj surface: “CETERCETERE Jarlo Martelmonto”. Kun 63 paĝoj kaj kompakt-disko ene. Eldonita en 2002 en Stokholmo. 19 jarojn post lia unua libro Ajn.
Kio li estas? Ĉu nur svedo, verkanta en la sveda kaj esperanto, poeto kaj pentristo Jarl Hammarberg, konata en Esperantujo kiel Jarlo Martelmonto? Kio do krome?
1. Ŝamano
— glilt, i ĝi gri! Raaaajjjjj g, brrr, r rorr, err, ho erĝ'' — raŭke voĉas la ŝamano.
— viŝas trudas streĉas atingas lavas suferas — paralelas lin la disĉiplo.
La kapo turniĝas, la vortoj, deŝiritaj de frazoj, viciĝas por esti sonintaj, la literoj saltas, forgesinte sian kutiman lokon sur paĝoj.
— ekapertizadoj trapasaroj ekestoj konestoj aplikaroj ekaperoj — la ŝamano dancas ĉirkaŭ la fajro. La felo sur lia nuda korpo, ŝmirita de fiŝa graso, hirtas. La aero estas saturita je odoro de fumo kaj piceaj branĉoj.
— huuralaan, haaruuar'.
2. Pentristo
Ĉiu vorto — kvazaŭ svingo de peniko. Ĉiu sono — eksplodo de koloro. Ĉiu poemo — escepta pentraĵo. La formoj jen fluas, nestabilas, jen radikiĝas, neforpuŝeblas. Ĵus pezis, premis, kaj jen — hop! per lerta pentrista mano — flirtas ĉielen aŭ sinkas, kiel folioj aŭtunaj. Anguloj ŝanĝas kurbojn, platoj anstataŭas kubojn, sferoj penetras punktojn. Konstantoj ŝanĝiĝas, ŝanĝoj konstantas.
3. Porinfana kantisto
Nova rolo. Nova eksperimento. Sonas gitaro, sonas la voĉo. Jam ne ŝamana: nun porinfana. Avo kantas. Avo amanta, mola kaj tenera. Nun ne mistera, nek magia: fabela. Kaj bela. Avĉjo Jarĉjo.
Gustumu!
Oĉjo Dadaev (Ruslando)
La Ondo de Esperanto. 2003. №6 (104)