Saluton, Sinjoro Prezidanto…

Jensenius, Bent. Bonvenon en nia mondo: Primovada legolibro en la Internacia Lingvo Esperanto. – Dobřichovice: KAVA-PECH, 2009. – 128 p., il.

En la dumkongresaj paroligaj kursoj por komencantoj mi regule uzas fotojn de konataj movaduloj aŭ famaj personoj, ekzemple, por instrui la diferencon inter kio kaj kiu. Laste en Hanojo, kiam tiucele mi montris la foton de Probal Daŝgupta, la konstato, ke la persono estas viro, estis ankoraŭ ĝusta. Sed je la demando “Kiu li estas?” jam ne venis respondo. En la salono sidis trideko da personoj, kaj ne nur komencantoj, kiuj je unu tago antaŭe minimume dum du horoj sidis antaŭ la podia tablo, kie la estraro de UEA estis “ekspoziciita”. Nu, kion fari? Interne konsternite, tamen kun leĝera humuro mi donis la unuan movadhistorian lecionon en mia paroliga kurso. Eble post ĝi Probal estis pli ofte salutata de miaj kliniĝintaj komencantoj, kiuj balbute diris: “Saluton, Sinjoro prezidanto”.

Instrui lingvon sen ties kulturo kaj (movad)historio estas nenatura penso kaj malbona strategio. Malgraŭ tio la plimulto de la lernolibroj pri Esperanto neglektas tiun punkton aŭ limiĝas je prezento de la vivo de Zamenhof kaj kelkaj bazaj konoj.

Poste vakuo, nek pli da informoj, nek movadumado. Ne estas mirige do, ke la kursanoj ne ekhavas ligojn al la lernata lingvo kaj ties kulturo, kaj forlasas la kursojn.

La libro Bonvenon en nia mondo celas kompletigi la lernilojn, en kiuj mankas movadaj informoj; helpi tiujn kursgvidantojn, kiuj ne havas sufiĉe da spertoj kaj konoj propravive enmovadigi siajn kursanojn.

La kompilaĵo de Bent Jensenius, verkita komplete en facila Esperanto kaj jam uzebla ekde la nivelo B1, prezentas al la legantoj en 27 ĉapitroj gravajn, nuntempajn realaĵojn el la Esperanto-movado. La legaĵoj kaj sekvaj dialogoj pri la temoj formas la kernan parton de la libro. Kvankam la eldonaĵo ne celas esti lernolibro, la ĉefpartojn sekvas dialogoj kaj iom da didaktikaj demandoj por plifaciligi la prilaboradon de la lernitaĵoj. Fine de la libro troviĝas ideoj por rolludoj, aparte grupigitaj por A-roluloj kaj B-roluloj, tuŝantaj duonon de la ĉapitrotemoj. Bedaŭrinde mankas rememoriga numerigo de la temoj kaj ankaŭ ĉe la ĉapitroj ne estas indiko pri ekzisto de koncerna rolludo. Tiujn informojn la uzantoj mem devas kompletigi.

La unuopaj lecionoj ampleksas 3-4, kelkfoje iom pli da paĝoj, ĉiam inklude ilustraĵojn aŭ fotojn. Librokomence troviĝas enhavtabelo, sed pro la riĉeco de la informoj multe helpus en la uzo laŭtema indekso.

Pri la libro mi mem havas proprajn spertojn, ĉar mi uzis ĝin kiel akompanan materialon dum trisemajna intensa lingvokurso dum NASK. Ah, ĉu vi ne scias kio estas NASK? Nu, jes. Estus bone skribi, ke aĉetu la libron Bonvenon en nia mondo, kaj vi ekscios… sed bedaŭrinde ne. Tiu fama kursaro, kiu jam de pli ol 40 jaroj ekzistas en Usono, ne eniris la libron. Eble tial estis komence de mia kurso iom malfacile akceptigi la libron al miaj tieaj lernantoj. Ĝi estis kompletiga legolibro en la kurso, kies enhavon la kursanoj eksterlecione legis kaj prilaboris kaj ni nur pridiskutis la temojn en la lecionoj. Tiel la kursanoj ekhavis informojn pri kelkaj Esperanto-institucioj kaj organizaĵoj (UEA, Centra Oficejo, Akademio, Esperanto-Muzeoj), ekkonis kulturcentrojn kaj aranĝojn kiel Grezijono, Internacia Fervojista Ski-semajno ktp. La libro vekis ankaŭ legemon, prezentante la Esperanto-periodaĵojn kaj tuŝante la temon literaturo. Ne mankas en ĝi pruvoj pri apliko de la lingvo en la reto (kursoj de lernu.net, reta korespondado kaj babilado, Vikipedio); dum vojaĝoj (bicikle, piede, kaj per Pasporta Servo) kaj, ekzemple, por ĝemelurbaj rilatoj. Sceno de dumkongresa aŭkcio aŭ korvarmiga raporto pri Bona Espero portas la leganton al diversaj eroj de nia tutmonda movado kaj por lerta instruisto tuj donas ideojn por ekzercoj kaj aktivaĵoj.

Mia listo pri la temoj ne kompletas kaj ankaŭ la ĉi-supran grupigon mi mem devis improvizi, ĉar la libro sen ajna malkaŝebla logiko vicigas la temojn unu post la alia. La elekto de la aŭtoro kelkfoje ŝajnas subjektiva, sed estas tutnormale kaj bone, ja bonŝance ne eblas en 27 ĉapitroj prezenti nian riĉan kulturon kaj movadon. Ni nur malmodeste kuraĝas esperi, ke ĉe engrupa aŭ enklasa uzo de la libro la instruistoj ekhavos ideon kompletigi la materialon laŭ propraj spertoj kaj konoj, kaj eble aldonos ĉapitrojn pri NASK, SES kaj NR, edukado. net kaj pri la “Pinĉilumado”, Oomoto, Afrika Movado ktp. kaj prezentos kelkajn gravulojn de nia Esperantujo.

Bonvenon en nia mondo estas kiel libro kun receptoj. Elektu el ĝi eron laŭ ajna vicordo, bone pretigu ĝin, spicite per propraj gustoj kaj spertoj, forkonsum(ig)u ĝiajn erojn kaj ekhav(ig)u apetiton legi, informiĝi plu, partopreni en aranĝoj. Kaj tiel pli verŝajnas, ke viaj lernantoj ne nur la lingvon lernas, sed fariĝos ankaŭ esperantistoj.

Katalin Kováts (Hungario)

La Ondo de Esperanto, 2013, №1 (219).