Dankon, mi nepre kunvojaĝos

Jacques Yvart. Invito por vojaĝo. — Donneville: Vinilkosmo, 2008.

La francdevena kaj internacie renoma “franca trobadoro” Jacques Yvart, aŭ “Ĵakvo” kiel li sin nomis, estas konata en Esperantujo dum pli ol dek jaroj, post kiam aperis lie kantata kolekto de Georges Brassens. En sia 26a (kaj dua en Esperanto) albumo Ĵakvo evoluigas sian ŝatatan temon — vojaĝadon. La titolo de la albumo kaj unu el la kanzonoj kun ties teksto prenitas el la poemo de Bodlero (ruslandanoj konas kanzonon je la sama teksto en la albumo de Tuĥmanov Sur la ondo de mia memoro).

Invitite, ni kun intereso sekvas lian senhastan kaj atentigan baladan vojon tra humoroj kaj animaj travivaĵoj, envolvate de lia raŭketa forta voĉo, mema gitarludo kaj iomo da aldonaj instrumentoj ludataj de liaj amikoj.

Plejparton de la kanzonoj aŭtoras, muzike kaj tekste, li mem, krom tiuj far, ekz. Johnny Cash. Dekomence, la muzikaj aranĝoj melodie kaj harmonie, senriproĉe ĝustaj, ŝajnas tro “simplaj”, atendataj, sed iam surprize freŝaj. En stilo balada kaj iam “popa” ludatas gitaroj, piano, violonoj, buzuko, drumo kaj baso. Ofte ni aŭdas aldone lian aŭ inan voĉon. Laŭgrade, precipe kun la impreso de la kanzontekstoj, kvazaŭ pli recitataj ol kantataj, vi trovas ĉion kohera kaj prave ĝusta. Vi komprenas, kiom gravas ĉi muziko por Ĵakvo mem, kaj vi aliĝas al liaj sentoj kaj ideoj, demandoj kaj revoj — pri eterna amo, libero, la vanta mondo kun ties belegaĵoj, paco — ĉu ebla?.. Kaj Ĵakvo mem estas senfine fascina kaj korĉarma, trankvila sed ribelema kaj amikema.

La albumo estas eldonita en bela kombinaĵo flavnigra, fajne kaj senerare printita, kun ŝajne jam neeviteblaj karaokeoj kaj agrabla aldono videa.

Andrej Peĉonkin (Ruslando)

La Ondo de Esperanto. 2008. №6 (164)